Een non-fictieboek schrijven in 8 stappen

Een non-fictieboek schrijven in 8 stappen

Non-fictie schrijven bestrijkt veel terrein. Van zelfhulpboeken tot memoires naar historische biografieën voor technologische, wetenschappelijke en politieke journalistiek is er een werk van non-fictie schrijven voor elk aspect van de menselijke ervaring. Non-fictie schrijven is in de eerste plaats een oefening in onderzoek, introspectie en observatie. Hier is hoe het te doen:

1. Vind jouw verhaal . De eerste stap naar het vinden van een geweldig boekidee is om te volgen wat je nieuwsgierig maakt. Luister naar podcasts. Onderzoek een onderwerp dat je aanspreekt. En wees geduldig met die kleine vonken van ideeën. Als je alleen werkt aan materiaal dat je nu nuttig vindt, beperk je jezelf drastisch. Je kunt op dat moment niet weten wat je later nodig hebt; de druk is te hoog. Onderzoek je ideeën en leg ze opzij voor later. Bouw zelf een achterplank die vol zit met allerlei echt coole dingen.
2. Identificeer je waarom. De kern van elk creatief streven dat de moeite waard is, is het waarom: waarom ga je dit specifieke boek schrijven? Denk goed na over het verhaal en bepaal precies wat je wilt zeggen. Zie dit als de centrale dramatische vraag in een roman: je komt tijdens je schrijven steeds weer op deze stelling terug.
3. Identificeer uw doelgroep . Schrijf je voor geschiedenisliefhebbers? De set voor zelfverbetering? Zijn het academici of gewone lezers? Wil je breder aanspreken en een bestseller schrijven? Mensen zoeken vaak non-fictie voor verhalen over een gedeelde ervaring - schrijf je voor een niche of een groter, meer algemeen publiek? Door deze groep of persoon in gedachten te houden terwijl je schrijft, kun je je boodschap en schrijfstijl nog verder afstemmen.
4. Doe je onderzoek . Onderzoek is een combinatie van real-world speurwerk en creatief brainstormen. Ga naar de bibliotheek in plaats van te vertrouwen op zoekopdrachten op internet. De bibliotheek zit vol met onderbenutte bibliothecarissen wiens taak het is om u te helpen. Als het logisch is, vraag dan in je omgeving om mensen te vinden die mogelijk de ervaringen hebben meegemaakt waarover je wilt schrijven en interview ze.
5. Breng het verhaal samen . Het is geen sinecure voor een non-fictieauteur om een ​​coherente verhaallijn uit een berg onderzoek of geleefde ervaring te halen. Raadpleeg nogmaals je waarom en breng de momenten in kaart die volgens jou cruciaal zijn voor de algehele indruk die je op je lezer wilt achterlaten. Maak een lijst met personages, instellingen en conflictpunten en experimenteer met een paar verschillende manieren om ze in een overzicht te presenteren.
6. Stel haalbare doelen voor jezelf . Streef ernaar om 500 of 1.000 woorden per dag te schrijven (afhankelijk van wat je redelijkerwijs denkt te kunnen bereiken). Als je aan een quotum voor het aantal woorden moet voldoen, kun je die perfectionistische bug in je oor overwinnen. Laat niets je ervan weerhouden je doel te bereiken - geen uitstel, geen writer's block, zelfs geen slecht schrijven. Je lost het later in het bewerkingsproces op. Houd je gewoon aan het schrijfschema.
7. Hoofdstukoverzichten maken . Soms is zelfs een ruwe inhoudsopgave voldoende om u te laten zien waar u heen moet. Noteer onder inleiding alle vragen die je in je boek wilt beantwoorden. Noteer onder conclusie de antwoorden die u hoopt te geven. Terugwerken vanaf het einde kan helpen om duidelijkheid te scheppen in de tussenliggende hoofdstukken. Wat is het grote moment waarop je wilt landen? Wat moet je dekken om daar te komen?
8. Benader je schrijven hoofdstuk voor hoofdstuk . Zie elk hoofdstuk in een non-fictieboek als een afzonderlijk essay. Je begint met het introduceren van de focus, schetst de context en raakt aan wat het toevoegt aan het algemene verhaal. Vervolgens ga je de scène bepalen: wat zijn de elementen die het onderwerp van dit hoofdstuk bepalen? Wat is zijn geschiedenis? Dan is het tijd om uw zaak te beargumenteren: geef voorbeelden die de belangrijkste focus van het hoofdstuk grondiger illustreren. Als je een persoonlijk verhaal schrijft, kan dat momenten of herinneringen uit je leven betekenen. Als je een presidentiële biografie schrijft, schilder je scènes uit het historische record (dit is waar alle interviews en onderzoek die je hebt gedaan binnenkomen). Het einde van een hoofdstuk moet een soort afhaalmaaltijd bevatten - als je boek een vaardigheid wil leren - of een cliffhanger om je naar het volgende hoofdstuk te brengen.