Ken Burns over het balanceren van feiten en fictie in documentaires

De waarheid zelf is subjectief. Dus hoe echt is de werkelijkheid? Prijswinnend filmmaker Ken Burns laat zien hoe je feit en fictie met elkaar verzoent bij het maken van documentaires.

hoe een broek te zoomen zonder te naaien?

Ga naar sectie

• Ken Burns over het balanceren van feiten en fictie in documentaires
• Meer weten over film?
• Meer informatie over de MasterClass van Ken Burns

De vijfvoudig Emmy Award-winnaar leert hoe hij onderzoek navigeert en audio- en visuele vertelmethoden gebruikt om de geschiedenis tot leven te brengen.

Ken Burns is al meer dan 40 jaar documentairemaker en regisseert en produceert veelgeprezen films zoals: De burgeroorlog (1990), Jazz (2001), en De Roosevelts (2014), naast vele anderen. Kens films zijn bekroond met tientallen grote prijzen, waaronder vijftien Emmy Awards, twee Grammy Awards en twee Oscar-nominaties. In 2008 werd hij geëerd door de Academy of Television Arts & Sciences met een Lifetime Achievement Award.

Documentairemaker zijn betekent niet alleen feitelijke gebeurtenissen in filmvorm opnieuw vertellen, het verhaal moet nog steeds meeslepend zijn. Vaak gaat het om het toevoegen van fictieve aspecten aan je film om de interesse van het publiek vast te houden. Documentairemakers kunnen dezelfde tools gebruiken als elke filmische verteller, maar er is een extra nuance aan hun taak: ze moeten hun kunst in evenwicht brengen met de waarheid. Ken stelt dat er in geen enkele film volledige objectiviteit kan zijn, dus het is aan de filmmaker om hun eigen morele gids te zijn bij het bepalen wat waar moet blijven en wat kan worden gefictionaliseerd.

Ken Burns

Geeft les in het maken van documentaires

Ken Burns over het balanceren van feiten en fictie in documentaires

Er zijn momenten waarop de behoeften van uw verhaal zwaarder kunnen wegen dan een strikte naleving van letterlijke feiten. Deze drempel is voor elke documentaire anders, omdat deze afhankelijk is van verschillende factoren, zoals het onderwerp, de periode en de betrokken onderwerpen. Elke filmmaker zal voor zichzelf moeten beslissen hoe ver hij zijn poëtische vrijheid wil oprekken.

Ken deelt een voorbeeld uit zijn film Huey Long , waarin het gelijknamige personage wordt beschreven als omringd door lijfwachten. Op de foto's zagen ze er echter uit als gewone mannen in zakenpakken. Om de grotere waarheid te dienen dat Huey op dit moment 'steeds dictatoriaal en autocratisch' werd, zocht Ken een visueel equivalent beeld en koos hij voor een foto van Huey omringd door leden van de Nationale Garde. Hoewel niet feitelijk accuraat (de Guardsmen waren niet Huey's lijfwachten), was de foto meer emotioneel resonerend met Huey's veranderende gemoedstoestand.

Om zijn feiten en fictie in evenwicht te houden, gebruikt Ken Burns een mix van archief- en journaalbeelden, documenten, foto's en interviews met onderwerpen als bron van informatie voor zijn films. Het probleem met waarheid in historische documentaires is echter dat getuigenverklaringen soms onbetrouwbaar kunnen zijn. Herinneringen vervagen na verloop van tijd en bepaalde details kunnen verloren gaan of onbewust worden gewijzigd. Bij het balanceren van feit en fictie in documentaires, is een belangrijk aandachtspunt wanneer de verhalen van het onderwerp in tegenspraak zijn met de feiten van die tijd. Je taak als non-fictiefilmer is om te 'vertrouwen maar te verifiëren': om de verschillende emotionele ervaringen van de menselijke onderwerpen in je film authentiek weer te geven, terwijl je tegelijkertijd trouw blijft aan feitelijke gegevens.

Waarheid zelf is subjectief, omdat het wordt bepaald door iemands ervaringen en gevormd door hun perspectief, wat betekent dat er verschillende waarheden kunnen bestaan ​​met betrekking tot dezelfde gebeurtenis of hetzelfde moment. Objectieve waarheid is misschien onmogelijk, maar er is een grotere waarheid van menselijke emotie die Ken probeert te verlevendigen voor het publiek. Hij ziet het vertellen van de waarheid als een proces dat verwant is aan emotionele archeologie, waarbij wordt geprobeerd de ervaringen van individuen op te graven die door de geschiedenis zijn begraven.

Bij het maken van documentaires komen soms complexe zaken aan de orde, en zelfs meer gecompliceerde menselijke onderwerpen. Ken is van mening dat deze gebieden niet moeten worden afgeschrikt - sterker nog, ze moeten worden omarmd. Wanneer je de feitelijke en emotionele waarheid in je film afweegt, blijf dan trouw aan de gecompliceerde en tegenstrijdige aard van de geschiedenis en verberg de tekortkomingen van je helden of de menselijke kant van je schurken niet. Elke kant van de waarheid moet worden onderzocht, ongeacht de persoonlijke gevoelens van de filmmakers over de situatie. Dit kan voor sommigen een ongemakkelijke ervaring zijn, omdat het empathie kan vereisen met mensen met wie je het fundamenteel oneens bent - of erger nog, onsmakelijke eigenschappen onthult over geliefde figuren uit het verleden.

Als de feiten twijfelachtig zijn, vergis u dan aan de conservatieve kant met uw waarheidsclaims. Omarm tegelijkertijd de manipulatie die noodzakelijk en inherent is aan het proces van het vertellen van verhalen. Uiteindelijk vereist filmmaken een daad van vertrouwen dat een grotere waarheid is weergegeven, zelfs als niet elk detail kan worden geverifieerd.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Geeft les in het maken van documentaires

Leert schrijven

Leert de kunst van het optreden

Leraar Fotografie

Meer weten over film?

Word een betere filmmaker met het MasterClass Jaarlidmaatschap. Krijg toegang tot exclusieve videolessen die worden gegeven door filmmeesters, waaronder Ken Burns, Spike Lee, David Lynch, Shonda Rhimes, Jodie Foster, Martin Scorsese en meer.