Gids voor tangomuziek: een korte geschiedenis van de Argentijnse tango

Een korte geschiedenis van tangomuziek

De geschiedenis van de tango gaat terug tot de negentiende eeuw.

• Oorsprong : Halverwege de negentiende eeuw begonnen Europese immigranten in Argentinië en Uruguay te experimenteren met muziek die Europese salonmuziek en danstradities zoals het menuet combineerde met Afrikaanse ritmes die ze op het westelijk halfrond tegenkwamen. Tangomuziek kreeg ook voet aan de grond in landen als Cuba en Spanje, maar het waren vooral de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires en de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo die dit nieuwe muziekgenre koesterden. Rosendo Mendizábal wordt beschouwd als de eerste bekende tangomuzikant. Vicente Greco, een van de eerste tangobandleiders, introduceerde het tangosextet-ensemble, dat bestond uit piano, contrabas, twee violen en twee bandoneons. Het was echter de zanger Carlos Gardel die het zingen van tango populair maakte met het nummer 'Mi Noche Triste' in 1917, en werd de grootste ster in de tangomuziek en luidde de gouden eeuw van de tango in.
• Gouden Eeuw : Deze gouden eeuw begon met de vroegtijdige dood van Carlos Gardel; musicologen definiëren de gouden eeuw van de tango als de jaren van 1935 tot 1952. Terwijl de vroege tango meer beperkt was tot de kringen van muzikanten en ondergrondse podia, hielpen de jaren dertig tango tot een vorm van populaire muziek te maken, en deze populariteit bleef gedurende de Tweede Wereldoorlog bestaan. Het was tijdens deze periode dat grote bandleiders uit de Verenigde Staten kennis begonnen te nemen van tango en zelfs tangoliedjes in hun eigen repertoire begonnen op te nemen.
• Schisma : Tijdens de gouden eeuw ontwikkelde zich een schisma in de Argentijnse tango; sommige bandleiders zoals Juan d'Arienzo en Rodolfo Biagi probeerden de stijl van muzikanten als Gardel te bestendigen. De Argentijn Osvaldo Fresedo leidde een reeks relatief traditioneel klinkende ensembles en had misschien wel de langste commerciële carrière van alle tangomuzikanten, en werkte gestaag van 1925 tot 1980. Andere bandleiders, zoals Carlos di Sarli en Aníbal Troilo, probeerden de tangostijl in meer experimentele routebeschrijving.
• Nieuwe tango : De meest wereldwijd bekende van de tango-evolutionisten is Astor Piazzolla. Wanneer een internationaal publiek aan Argentijnse tango denkt, denkt ze waarschijnlijk aan de... nieuwe tango ('nieuwe tango') die Piazzolla pionierde in composities als Adiós nonino. Er was wederzijdse bewondering tussen Piazzolla en New Yorkse jazzmuzikanten, die de tango verder verankerden in de cultuur van de Verenigde Staten. In nieuwere vormen van tango, zoals de jazzstijl van tangomuziek, is improvisatie gebruikelijk, waarbij jazz wordt vermengd met de invloeden van Europese klassieke muziek en Latijns-Amerikaanse volksmuziek in traditionele tango.
• erfenis : In de afgelopen decennia zijn veel andere tangomuzikanten bekend geworden, waaronder includingngel Villoldo, Osvaldo Pugliese, Roberto Firpo, Francisco Canaro, Julio de Caro, Lucio Demare en Miguel Caló.

Usher geeft les in de kunst van het uitvoeren Christina Aguilera geeft les in zang Reba McEntire geeft les in countrymuziek deadmau5 geeft les in elektronische muziekproductie