Met visuele effecten kunnen filmmakers adembenemende denkbeeldige universums creëren en stunts uitvoeren die in de echte wereld onmogelijk te filmen zijn, maar visuele effecten zijn niet exclusief voor blockbuster-speelfilms. Filmmakers gebruiken ook subtiele visuele effecten in meer gefundeerde films om hun verhaal effectiever te vertellen.
Onze meest populaireLeer van de besten
Met meer dan 100 lessen kun je nieuwe vaardigheden opdoen en je potentieel ontsluiten. Gordon RamsayKoken I Annie LeibovitzFotografie Aaron SorkinScenarioschrijven Anna WintourCreativiteit en leiderschap deadmau5Elektronische muziekproductie Bobbi BrownVerzinnen Hans ZimmerFilmscores Neil GaimanDe kunst van het verhalen vertellen Daniel NegreanuPoker Aaron FranklinBarbecue in Texas-stijl Misty CopelandTechnisch ballet Thomas KellerKooktechnieken I: Groenten, Pasta En EierenBeginGa naar sectie
- Wat is VFX?
- Wat is het verschil tussen VFX en SFX?
- 3 soorten visuele effecten
- Meer weten over filmmaken?
James leert je personages te creëren, dialogen te schrijven en ervoor te zorgen dat lezers de pagina omslaan.
Kom meer te weten
Wat is VFX?
Bij het maken van films zijn visuele effecten (VFX) het creëren of manipuleren van beelden op het scherm die in het echte leven niet fysiek bestaan. Met VFX kunnen filmmakers omgevingen, objecten, wezens en zelfs mensen creëren die anders onpraktisch of onmogelijk te filmen zouden zijn in de context van een live-action shot. VFX in film omvat vaak de integratie van live-actionbeelden met computergegenereerde beelden (CGI).
Wat is het verschil tussen VFX en SFX?
De term visuele effecten is niet uitwisselbaar met de term speciale effecten (SFX). In tegenstelling tot VFX worden SFX tijdens het filmen in realtime bereikt; voorbeelden zijn pyrotechniek, nepregen, animatronics en prothetische make-up. Alle VFX worden toegevoegd na het fotograferen in postproductie.
3 soorten visuele effecten
Top studio's voor visuele effecten worden bemand met VFX-supervisors en teams van VFX-artiesten die allemaal hun eigen specialiteiten hebben. De meeste soorten VFX vallen in een of meer van de volgende categorieën:
- CGI : Computergegenereerde beelden is de algemene term die wordt gebruikt om digitaal gemaakte VFX in film en televisie te beschrijven. Deze computergraphics kunnen 2D of 3D zijn, maar over het algemeen wordt naar CGI verwezen als het over 3D VFX gaat. Het meest besproken proces in CGI is 3D-modellering: het creëren van een 3D-weergave van elk object, oppervlak of levend wezen. CGI VFX zijn het duidelijkst wanneer artiesten ze gebruiken om iets te creëren dat niet bestaat, zoals een draak of monster. Maar visuele effecten kunnen ook subtieler zijn; VFX-artiesten kunnen VFX gebruiken om een honkbalstadion te vullen met een menigte juichende fans of een acteur te verouderen om ze jonger te laten lijken, zoals Robert De Niro in de Ier geregisseerd door Martin Scorsese.
- compositie : Ook wel chroma keying genoemd, compositing is wanneer VFX-artiesten visuele elementen van verschillende oorsprong combineren om het te laten lijken alsof ze zich op dezelfde plaats bevinden. Deze visuele effecttechniek vereist filmen met een groen scherm of een blauw scherm dat zetters later vervangen door een ander element met behulp van compositiesoftware in postproductie. Een vroege vorm van compositie bereikte dit effect met matte schilderijen - illustraties van landschappen of decors die werden samengesteld met live-action beelden. Een van de beroemde voorbeelden van een mat schilderij dat als optische composiet wordt gebruikt, is het landschap van Emerald City in De tovenaar van Oz .
- Bewegingsopname : Motion capture, vaak afgekort als 'mocap', is het proces waarbij de bewegingen van een acteur digitaal worden vastgelegd en vervolgens worden overgebracht naar een computergegenereerd 3D-model. Wanneer dit proces het opnemen van de gezichtsuitdrukkingen van een acteur omvat, wordt dit vaak specifiek prestatievastlegging genoemd. Een veelgebruikte motion capture-methode omvat het plaatsen van een acteur in een motion-capture-pak bedekt met speciale markeringen die een camera kan volgen (of in het geval van performance capture, stippen die op het gezicht van de acteur zijn geschilderd). De gegevens die door de camera's zijn vastgelegd, worden vervolgens in kaart gebracht op een 3D-skeletmodel met behulp van motion capture-software.
