Toen ik vier jaar geleden voor het eerst mijn kleine bedrijf opende, wist ik niet wat ik kon verwachten. Diep van binnen aarzelde ik, maar ik was erg opgewonden. Ik wist niet wat ik nu weet over de schoonheidsindustrie. Alles wat ik toen wist, was om cosmetica te maken en me later zorgen te maken over al het andere. Ondanks het kopen van ingrediënten tegen groothandels- of bulkprijzen, werd het een uitdaging om mijn bedrijf te onderhouden. Dus van 2016 tot begin 2020 ging mijn bedrijf in winterslaap. Toen ik weer openging Belleamor Cosmetica eerder dit jaar voelde het alsof de hele schoonheidsindustrie was verschoven. Er waren zoveel nieuwe trends dat ik het gevoel had dat ik al een decennium weg was. In 2016 kon je foto's plaatsen, een paar hashtags gebruiken en je bedrijf relatief gemakkelijk laten ontdekken. Diezelfde regels zijn echter niet meer van toepassing. Het is zo moeilijk geworden om ontdekt te worden, om gezien te worden.
Door deze verschuiving die had plaatsgevonden, voelde ik me aarzelend en bang om open te blijven. En hoewel ik geweldige individuen ben tegengekomen, kwam ik ook individuen tegen die vonden dat ik niet had wat nodig was om als bedrijf te overleven. Ze waren ongelukkig toen ze ontdekten dat de persoon achter het merk eigenlijk zwart was.Het gaf me het gevoel dat de make-upindustrie vrouwen van kleur niet zo accepteerde als anderen die niet van kleur zijn. Twijfel aan mezelf
Omdat ik een klein bedrijf ben, neem ik contact op met meerdere visagisten om mijn producten te testen. Velen zouden mijn e-mails ongelezen achterlaten. Maar ik heb ook gemerkt dat soortgelijke eigenaren van kleine bedrijven die geen zwarte eigenaar zijn, zonder aarzeling een reactie van diezelfde visagist zouden krijgen. Het is oneerlijk. En het zorgde ervoor dat ik elke beweging die ik maakte begon te twijfelen. Van de foto's die ik upload tot de make-upartiesten waar ik contact mee opneem. Ik probeerde mijn pagina zo neutraal mogelijk te maken totdat ik moe werd en meer vocaal werd. Ik ben een Afro-Latina. Een Afro Latina of Afro-Latinx verwijst naar afstammelingen van Latijns-Amerika met Afrikaanse voorouderlijke wortels.
De uitdagingen van een kleine onderneming in het zwart zijn
Omdat ik een klein bedrijf in zwarte handen ben, ben ik de eigenaar, de accountant en de klantenservice in één. Het is uitdagend.Ik moet mijn klanten tevreden houden en tegelijkertijd diverse relaties onderhouden en uitbreiden met anderen die niet zwart zijn. Het is ook moeilijk in de zin van campagne voeren voor ondersteuning in het algemeen, omdat mensen liever grote, gerenommeerde merken steunen dan kleinere bedrijven.
De financiële problemen die gepaard gaan met het zijn van een bedrijf in zwarte handen, zijn ook problematisch. Onze goedkeuringspercentages voor leningen voor kleine bedrijven zijn relatief lager in vergelijking met bedrijven in blanke handen. We worden geconfronteerd met mishandeling bij het aanvragen van leningen voor kleine bedrijven, zelfs als we dezelfde kredietgeschiedenis hebben als een blanke onderneming. Ik heb jarenlang geprobeerd te solliciteren, en ik word nog steeds afgewezen terwijl ik een geregistreerd bedrijf ben.
De perceptie van prijzen Regelmatig kom ik mensen tegen die om kortingen vragen. Velen hebben verklaard dat mijn prijzen te hoog zijn, dus zouden ze liever ergens anders heen gaan omdat er geen garantie is dat mijn producten beter zijn dan de grote bedrijven die er zijn. Ik probeer altijd op elke mogelijke manier kortingen en incentives aan mijn klanten te geven. Maar voor anderen is het niet groot genoeg korting - ze willen het eigenlijk gratis. Het is frustrerend en zo hartverscheurend.
Als die persoon die om korting vroeg maar eens wist hoe moeilijk het is om mijn bedrijf te onderhouden terwijl ik alles met de hand doe en al mijn apparatuur en ingrediënten uit eigen zak koop. Als die persoon dit wist, denk ik dat ze het erover eens zouden zijn dat mijn prijzen te laag zijn.
Op eierschalen lopen Als zwarte eigenaar van een klein bedrijf moet ik een hoog niveau van professionaliteit handhaven en de best mogelijke klantenservice bieden - aangezien de prijs die ik moet betalen om zwart te zijn, met zoveel controle komt. Ik heb het gevoel dat ik op eieren loop. Als ik iets niet goed doe of niet aan de verwachtingen van mijn (potentiële) klanten voldoe, heb ik het gevoel dat ik als bedrijf gefaald heb. Dus het verandert in een vicieuze cirkel van acceptatie en steun zoeken bij een gemeenschap die jou ziet als een knock-off voor de grote merken die er zijn.
Ik wil niet opgeven. In mijn eigen woorden wil ik gewoon begrepen, ondersteund en gerespecteerd worden.
