Taylorisme begrijpen: de geschiedenis van de wetenschappelijke managementtheorie

In 1911 publiceerde Frederick Winslow Taylor zijn monografie The Principles of Scientific Management. Taylor betoogde dat gebreken in een bepaald werkproces wetenschappelijk konden worden opgelost door verbeterde managementmethoden en dat de beste manier om de arbeidsproductiviteit te verhogen was om de manier waarop het werk werd gedaan te optimaliseren. Taylor's methoden om de productiviteit van werknemers te verbeteren, zijn vandaag de dag nog steeds te zien in bedrijven, in moderne legers en zelfs in de wereld van professionele sporten.

Ga naar sectie

• Wat is wetenschappelijk management?
• 4 principes van wetenschappelijk management Scientific
• Een korte geschiedenis van de wetenschappelijke managementtheorie
• Tijdstudies versus bewegingsstudies: hoe zijn ze anders?
• Taylorisme versus fordisme: wat is het verschil?
• Meer weten over ondernemen?

In 17 videolessen leert Diane von Furstenberg je hoe je je modemerk opbouwt en op de markt brengt.

Wat is wetenschappelijk management?

Wetenschappelijk management, ook vaak bekend als Taylorisme, is een managementtheorie die voor het eerst werd bepleit door Federick W. Taylor. Het gebruikt wetenschappelijke methoden om het meest efficiënte productieproces te analyseren om de productiviteit te verhogen. Taylor's wetenschappelijke managementtheorie voerde aan dat het de taak van werkplekmanagers was om het juiste productiesysteem te ontwikkelen om economische efficiëntie te bereiken. Hoewel de termen wetenschappelijk management en Taylorisme vaak door elkaar worden gebruikt, zou het nauwkeuriger zijn om te zeggen dat Taylorisme de eerste vorm van wetenschappelijk management was.

4 principes van wetenschappelijk management Scientific

Frederick Taylor bedacht de volgende vier wetenschappelijke managementprincipes die tot op de dag van vandaag nog steeds relevant zijn:

1. Selecteer methoden die gebaseerd zijn op wetenschap, niet op de vuistregel. In plaats van elke individuele werknemer de vrijheid te geven om zijn eigen vuistregelmethode te gebruiken om een ​​taak uit te voeren, moet u in plaats daarvan de wetenschappelijke methode gebruiken om te bepalen wat de beste manier is om het werk te doen.
2. Wijs werknemers banen toe op basis van hun vaardigheden . In plaats van willekeurig werknemers toe te wijzen aan een open baan, moet u beoordelen welke het meest geschikt zijn voor elke specifieke taak en hen opleiden om zo efficiënt mogelijk te werken.
3. Prestaties van werknemers controleren . Evalueer de efficiëntie van uw werknemers en geef indien nodig aanvullende instructies om te garanderen dat ze productief werken.
4. Verdeel de werklast op de juiste manier tussen managers en werknemers . Managers moeten plannen en trainen, terwijl werknemers moeten implementeren waarvoor ze zijn opgeleid.

Een korte geschiedenis van de wetenschappelijke managementtheorie

Federick Taylor raakte geïnspireerd om zijn theorieën te creëren terwijl hij werkte als werknemer van de Amerikaanse staalfabrikant Bethlehem Steel. Het was als dat staalbedrijf dat hij opmerkte dat de managers nauwelijks iets wisten over hoe specifieke taken feitelijk werden uitgevoerd.

Hij begon experimenten op de werkplek te ontwerpen die zijn beroemde managementprincipes zouden beïnvloeden. Eén experiment betrof het verbeteren van de efficiëntie van het scheppen door nieuwe scheppen te ontwerpen die waren geoptimaliseerd voor verschillende materialen. Een ander beroemd voorbeeld was het gebruik van een stopwatch en biomechanische analyse om een ​​betere methode te bedenken voor arbeiders om ruwijzer op treinwagons te vervoeren. Op de eerste dag dat hij zijn nieuwe methode gebruikte, was de hoeveelheid ruwijzer die de arbeiders konden vervoeren bijna verdrievoudigd. Deze en andere tijd- en bewegingsstudies werden de oorsprong van Taylors managementtheorie.

Hoewel hij bekend staat als de vader van wetenschappelijk management, noemde Federick Taylor zijn methode aanvankelijk winkelmanagement. Uiteindelijk gebruikte hij de term wetenschappelijk management in 1911 nadat het in een rechtszaak populair was geworden door de toekomstige rechter van het Hooggerechtshof, Louis Brandeis, met de hulp van werktuigbouwkundig ingenieur Henry L. Gantt.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leert een modemerk bouwen Fashion

Leert onderzoeksjournalistiek

Geeft les in modeontwerp

Leer campagnestrategie en berichten

Tijdstudies versus bewegingsstudies: hoe zijn ze anders?

Denk als een professional

In 17 videolessen leert Diane von Furstenberg je hoe je je modemerk opbouwt en op de markt brengt.

Zowel tijdstudies als bewegingsstudies zijn technieken voor bedrijfsefficiëntie die aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw zijn ontwikkeld om de massaproductie te verbeteren. Terwijl werktuigbouwkundig ingenieur Frederick Winslow Taylor het grootste deel van zijn werk wijdde aan tijdstudies, concentreerden efficiëntie- en industriële engineering-experts Frank en Lillian Gilbreth zich op bewegingsstudies. Het werk van Taylor was voornamelijk gericht op het verkorten van de procestijd, terwijl het werk van de Gilbreths de processen optimaliseerde door het aantal bewegingen te verminderen. Hier is een meer diepgaande blik op elk studietype:

• Tijdstudies : Taylor dacht dat het verminderen van de tijd om een ​​taak te voltooien de belangrijkste manier was om de arbeidsproductiviteit te verhogen. Hij pleitte voor het uitvoeren van tijdstudies waarbij hij het werk in specifieke taken zou verdelen, een stopwatch zou gebruiken om elk element van de taak te timen en de elementen vervolgens in een optimale volgorde zou rangschikken. Taylor's tijdstudies benadrukten het maximaliseren van winst.
• Bewegingsstudies : In plaats van alleen een stopwatch te gebruiken om werknemers te timen, pleitten de Gilbreths voor het filmen van werknemers (met behulp van een 35 mm handslingercamera) om een ​​visuele gids te hebben van hoe een taak werd voltooid. Op deze manier konden ze niet alleen de tijd bijhouden die nodig was om de taak te voltooien, maar ook verbeterpunten analyseren. Bovendien konden de films zelfs aan werknemers worden getoond, zodat ze uit de eerste hand konden zien hoe ze hun technieken konden verbeteren. De bewegingsstudies van de Gilbreth legden veel meer nadruk op het welzijn van de werknemer dan de principes van Taylor. Na de dood van Taylor veroorzaakte deze belangrijke variatie uiteindelijk veel geschillen tussen de Gilbreths en andere Tayloristische denkers.

Taylorisme versus fordisme: wat is het verschil?

Fordisme beschrijft de methode van massaproductie met behulp van assemblagelijntechnologie die in het begin van de twintigste eeuw werd uitgevonden door werktuigbouwkundig ingenieur en oprichter van Ford Motor Company, Henry Ford. Frederick Taylor bedacht de term fordisme toen hij Ford beschuldigde van het wegnemen van de trots die mensen op hun baan hadden en het creëren van een beroepsbevolking van ongeschoolde arbeiders die slechts radertjes in de machine waren. Er wordt vaak aangenomen dat het Taylorisme een startpunt was voor de fabricageprocessen die door Ford zijn ontwikkeld, maar het is waarschijnlijker dat de invloed van het Taylorisme op Ford grotendeels toeval was.

Meer weten over ondernemen?

Ontvang het MasterClass-jaarlidmaatschap voor exclusieve toegang tot videolessen die worden gegeven door zakelijke beroemdheden, waaronder Chris Voss, Sara Blakely, Bob Iger, Howard Schultz, Anna Wintour en meer.

wat is een reprise in muziek?