Gids voor poëtische documentaires: 4 voorbeelden van poëtische modus

De meeste documentaires informeren hun publiek over een onderwerp of overtuigen hen om een ​​bepaalde waarheid te geloven. Sommige documentairemakers doen dit door middel van vertelling over de beelden, sommigen gebruiken de cinéma vérité-stijl en anderen hanteren een persoonlijke benadering door zichzelf in het verhaal van de film op te nemen. Andere regisseurs maken poëtische documentaires, die een meer experimentele benadering hanteren, waarbij beelden en muziek worden verweven om een ​​specifieke emotionele ervaring te creëren.

Ga naar sectie

• Wat is poëtische documentaire?
• De oorsprong van poëtische documentaires
• 3 kenmerken van poëtische documentaires
• 4 voorbeelden van poëtische documentaires
• Meer weten over filmmaken?
• Meer informatie over de MasterClass van Ken Burns

De vijfvoudig Emmy Award-winnaar leert hoe hij onderzoek navigeert en audio- en visuele vertelmethoden gebruikt om de geschiedenis tot leven te brengen.

Wat is poëtische documentaire?

Poëtische documentaire is een subgenre van het maken van documentaires dat avant-garde technieken gebruikt om een ​​bepaalde stemming of gevoel op te roepen in plaats van een punt te bewijzen door middel van een traditionele lineaire verhaalstructuur. Poëtische documentairemakers geven het publiek een emotioneel perspectief op een onderwerp door het gebruik van ritmische beelden die een abstracte en subjectieve interpretatie van de werkelijkheid geven.

De oorsprong van poëtische documentaires

De poëtische manier van documentair filmen kwam oorspronkelijk voort uit de City Symphony-filmbeweging in de jaren twintig en was een weerwoord tegen de stijl en inhoud van het overheersende fictiefilmgenre. Hoewel poëtische documentaires al sinds de jaren 1920 bestaan, werd de eigenlijke term poëtische documentaire pas in 2001 bedacht in het boek van documentaire theoreticus Bill Nichols. Inleiding tot documentaire . In zijn boek classificeerde Nichols de poëtische modus als een van de zes vormen van documentaire filmmaken - samen met de observatiemodus, de verklarende modus, de participatieve modus, de reflexieve modus en de performatieve modus.

3 kenmerken van poëtische documentaires

Poëtische documentaires hebben de neiging zich te concentreren op het opwekken van emotionele reacties bij de kijker, en ze hebben vaak verschillende verbindende kenmerken.

1. Visueel ritme boven continuïteit : Door te breken met de standaard montageregels, zijn poëtische documentaires avant-garde omdat ze zich niet bezighouden met het handhaven van de continuïteit van scène tot scène. In plaats daarvan is het doel van de montage om de nadruk te leggen op ritme, compositie en shotontwerp om beelden te creëren die de kijker de wereld vanuit een nieuw gezichtspunt laten zien.
2. Gebrek aan traditioneel verhaal : Aangezien poëtische documentaires vooral gericht zijn op het creëren van een bepaalde stemming of gevoel, is het opzetten van een lineair verhaal niet nodig. Dit betekent karakters gaan niet door bogen en verhaallijnen gaan niet in de richting van resoluties.
3. Subjectiviteit : In plaats van te pleiten voor een objectieve, op feiten gebaseerde waarheid, geven poëtische documentaires een subjectieve interpretatie van een onderwerp. Ze benaderen onderwerpen op een meer abstracte en experimentele manier dan traditionele documentaires.

4 voorbeelden van poëtische documentaires

Poëtische documentaires zijn in de loop der jaren enorm gevarieerd qua stijl en onderwerp.

1. Regen (1929) : De klassieke stadssymfonie van de Nederlandse filmmaker Joris Ivans roept met losse shots op hoe het voelt om een ​​regenbui in Amsterdam mee te maken.
2. Man van Aran (1934) : Geregisseerd door documentairepionier Robert Flaherty, Man van Aran is een poëtische visie op het dagelijks leven van de mensen op de Aran-eilanden voor de kust van Ierland. Flaherty was niet bezig met het gehoorzamen aan de standaard non-fictie documentaire beperkingen en verzonnen scènes om het leven op het eiland te romantiseren. Flaherty's collega-filmmaker John Grierson bedacht de term 'documentaire' in 1926 om een ​​van Flaherty's eerdere films te beschrijven, Moana .
3. Koyaanisqatsi (1982) : Regisseur Godfrey Reggio's woordeloze poëtische documentaire plaatst slow motion en time-lapse beelden van steden en de natuur naast een beklijvende score van Phillip Glass om de effecten te laten zien die steden en moderne technologie hebben op het menselijk leven.
4. zonder zon 4 Voorbeelden van poëtische documentaires: deze Franse documentaire geregisseerd door Chris Marker is een poëtische meditatie over de complexiteit van het menselijk geheugen. Bij gebrek aan een op personages gebaseerd verhaal, bestaat de film uit een dromerige verzameling reisbeelden en herinneringen die slechts losjes met elkaar verbonden zijn door een mysterieuze voice-over.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Geeft les in het maken van documentaires

Leert schrijven

Leert de kunst van het optreden

Leraar Fotografie

Meer weten over filmmaken?

Word een betere filmmaker met het MasterClass Jaarlidmaatschap. Krijg toegang tot exclusieve videolessen die worden gegeven door filmmeesters, waaronder Ken Burns, David Lynch, Spike Lee, Jodie Foster en meer.