Literaire journalistiek herkennen en schrijven

Creatief schrijven is niet alleen fictie - het toepassen van verhalende technieken op journalistiek heeft enkele van de meest opwindende boeken en korte stukken van de afgelopen decennia opgeleverd.

Leer van de besten

Ga naar sectie

• Wat is literaire journalistiek?
• Wat is de geschiedenis van literaire journalistiek?
• 6 voorbeelden van literaire journalistiek
• 4 tips voor het schrijven van literaire journalistiek
• Meer weten over schrijven?

James leert je personages te creëren, dialogen te schrijven en ervoor te zorgen dat lezers de pagina omslaan.

Wat is literaire journalistiek?

Literaire journalistiek, ook wel verhalende journalistiek genoemd, is een stijl van reportage die waargebeurde verhalen op een meer verhalende manier presenteert, waarbij gebruik wordt gemaakt van verteltechnieken om een ​​aangrijpende en persoonlijke vorm van journalistiek te creëren. Literaire journalistiek is een soort creatieve non-fictie dat is vergelijkbaar met (en overlapt soms) het persoonlijke essay, het schrijven van reizen en lange-vorm journalistiek.

vind je zon- en maanteken

Literaire journalistiek voegt zijn schrijvers vaak in het verhaal in via vertelling in de eerste persoon die de auteur als een personage in het verhaal plaatst; het kan ook afhankelijk zijn van een beperkt gezichtspunt van een derde persoon om lezers in staat te stellen zich onder te dompelen in het verhaal. Literaire journalistiek heeft de neiging weg te blijven van de mysterieuze, gezaghebbende, alwetende verteller van de meeste nieuwsberichten, maar net als bij traditionele redactiejournalistiek gebruiken verhalende journalisten interviews en onderzoek om te onderzoeken, te profileren en verslag uit te brengen. Het verschil zit in de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd: in tegenstelling tot typische nieuwsmedia, die erg droog kunnen zijn, gebruiken literaire journalisten een boeiende schrijfstijl om gedenkwaardige verhalen te schrijven.

Wat is de geschiedenis van literaire journalistiek?

Literaire journalistiek kreeg voor het eerst erkenning in de jaren zestig als een beweging die de nieuwe journalistiek werd genoemd. In de bloemlezing van 1973 De nieuwe journalistiek , presenteert Tom Wolfe een theorie over waarom de journalistiek van de jaren '60 zo explosief was: romanschrijvers verloren hun interesse in sociaal realisme, waardoor journalisten een leemte kregen om de culturele veranderingen van die tijd te onderzoeken.

Wolfe identificeert vier hoofdkenmerken van nieuwe journalistiek: scène-voor-scène constructie als het resultaat van op de grond zijn; realistische dialoog als resultaat van zorgvuldige observatie en aantekeningen; een nauw perspectief van een derde persoon dat lezers in staat stelt om de geest van de proefpersoon te bewonen (bereikt door proefpersonen te interviewen over hun gedachten en gevoelens); en status levensdetails, of beschrijvingen die de achtergronden van de proefpersonen onthullen.

In de jaren negentig werd deze meer creatieve en verhalende stijl van journalistiek omgedoopt tot literaire journalistiek of creatieve non-fictie. De journalistiek blijft evolueren, maar het idee om non-fictie net zo spannend te maken om te lezen als fictie, is nog steeds relevant.

6 voorbeelden van literaire journalistiek

In de afgelopen 60 jaar heeft een aantal journalisten zich onderscheiden als voorbeeldige schrijvers van de literaire journalistiek. Deze schrijvers zijn onder meer:

hoe voeg je een dialoog toe aan een essay

1. Gay Talese : Talese wordt vaak de vader van de New Journalism-beweging genoemd, die werd aangewakkerd door zijn essay uit 1966 in Esquire , Frank Sinatra is verkouden. In dit essay profileert Talese Sinatra aan de hand van de verschillende mensen die de zanger omringen en assisteren, terwijl hij al die tijd nooit een interview met Sinatra zelf krijgt. De titel komt van het eeuwige excuus dat aan Talese werd gegeven waarom Sinatra niet kon zitten voor een interview - dat hij verkouden was.
2. Tom Wolfe : Nauw verbonden met de New Journalism-beweging van de jaren zestig en zeventig, concentreerde Wolfe zich op het schrijven over gebeurtenissen uit het echte leven met behulp van technieken die voorheen beperkt waren tot fictie. Hij staat vooral bekend om zijn boek uit 1968 De elektrische Kool-Aid-zuurtest , waarin de reizen werden beschreven van tegencultuuricoon Ken Kesey en zijn volgelingen, bekend als de Merry Pranksters.
3. Joan Didion : Didion staat erom bekend zichzelf te gebruiken als onderwerp van haar non-fictie-essays, waarvan enkele van de beroemdste zijn verzameld in Onderuitgezakt naar Bethlehem en Het witte album . In het beroemde essay The White Album van Joan Didion koppelt de auteur haar eigen geestelijke gezondheidsproblemen aan de actualiteit, met behulp van interviews met voormalig Manson-familielid Linda Kasabian en observaties tijdens een opnamesessie van Doors.
4. Truman capote : Zijn boek In koelen bloede , oorspronkelijk gepubliceerd als een seriële in De New Yorker leest als een roman, maar is het resultaat van zes jaar onderzoek naar de moorden op de prominente familie Clutter uit Holcomb, Kansas in 1959. Capote vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de moordenaars, de slachtoffers en leden van de gemeenschap, op basis van uitgebreid onderzoek en interviews. Capote noemde zijn boek een non-fictieroman, geen journalistiek, maar het succes van het boek hielp de literaire journalistiek te legitimeren.
5. Norman Mailer : Mailer is misschien het best bekend om zijn bijdrage aan de literaire journalistiek door zijn Pulitzerprijswinnende boek Het lied van de beul , een waargebeurde misdaadroman die Gary Gilmore volgt. Gilmore werd veroordeeld voor de moord op twee mensen en was de eerste persoon die in de Verenigde Staten werd geëxecuteerd nadat het verbod op de doodstraf in 1976 was opgeheven. Door middel van uitgebreide interviews met Gilmore, uitgevoerd door Mailer en de fotojournalist Lawrence Schiller, wierp Mailer licht in de geest van een moordenaar en het wroeging dat hij voelde voor zijn misdaden.
   
6. John McPhee : McPhee won in 1999 de Pulitzerprijs voor Annalen van de voormalige wereld , een geologische geschiedenis van Noord-Amerika die het resultaat was van jarenlang onderzoek en langlauftochten.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leert schrijven

Leert scenarioschrijven

Leert schrijven voor televisie

Leert dramatisch schrijven

4 tips voor het schrijven van literaire journalistiek

Denk als een professional

James leert je personages te creëren, dialogen te schrijven en ervoor te zorgen dat lezers de pagina omslaan.

Een deel van wat zo opwindend is aan literaire journalistiek, is de manier waarop het unieke schrijfstijlen verwelkomt. Het maakt niet uit hoe je ervoor kiest om je verhalende non-fictie samen te stellen, er zijn een paar technieken die non-fictieschrijvers gebruiken om het meeste uit hun interviews en onderzoek te halen:

hoe goochelarij uit te voeren?

1. Wees erbij . De scene-by-scene constructie is zo belangrijk voor journalistieke storytelling is alleen mogelijk als je er ook echt bent. Voor non-fictieschrijvers om verhalen te construeren over gebeurtenissen in de echte wereld die net zo gedetailleerd zijn als hun fictieve tegenhangers, vertrouwen ze op tonnen onderzoek, interviews en observaties ter plaatse.
2. Neem je dialoog op . Omdat een realistische dialoog zo'n belangrijk onderdeel is van literaire journalistiek, wil je een zo nauwkeurig mogelijke opname van je dialoog hebben. De meeste journalisten beschouwen het maken van aantekeningen met pen en papier als de beste manier om dialogen op te nemen, aangezien proefpersonen zich anders kunnen gedragen rond een bandrecorder. Het maken van aantekeningen helpt u ook om het schrijfproces te starten door citaten te selecteren terwijl u bezig bent. Maar als je onderwerp heel snel praat, of als je de technische aspecten van wat ze zeggen niet begrijpt, kan een bandrecorder van onschatbare waarde zijn. We kunnen fouten maken bij het maken van aantekeningen, dus het kan nuttig zijn om beide te doen: maak aantekeningen terwijl de persoon die u interviewt aan het woord is en zorg voor een opname om de nuances van hun spraak te vermelden en voor feitencontroledoeleinden.
3. Bewerk dialoog in de geest van het onderwerp . Het geschreven woord kan anders overkomen dan het gesproken woord, dus het is de verantwoordelijkheid van de auteur om te vertalen. Aantekeningen maken is een manier om dit proces te beginnen: u schrijft op wat u uw onderwerp hoort zeggen, niet hun werkelijke woorden. Bij het bewerken van dialoog , moet u mogelijk minder herhaalde woorden gebruiken of voornaamwoorden corrigeren voor de duidelijkheid. Als je worstelt met een letterlijk citaat, is het oké om de aanhalingstekens te verwijderen om een ​​indirect discours te creëren.
4. Vragen stellen . Onthoud dat het oké is om dom te spelen of voor de hand liggende vragen te stellen om bevestiging van je onderwerp te krijgen. Ga er niet vanuit dat je iets weet - zo maak je fouten.

Meer weten over schrijven?

Word een betere schrijver met het Masterclass Jaarlidmaatschap. Krijg toegang tot exclusieve videolessen die worden gegeven door literaire meesters, waaronder Neil Gaiman, Malcolm Gladwell, David Baldacci, Joyce Carol Oates, Dan Brown, Margaret Atwood, David Sedaris en meer.