Een waargebeurd verhaal vertellen: 6 tips van Ken Burns

Ken Burns' 6 tips voor het vertellen van een waargebeurd verhaal

Legendarische filmmaker Ken Burns weet een waargebeurd verhaal te vertellen. Met een uitgebalanceerde mix van feiten, nabewerking, B-roll en een beetje poëtische licentie, kan Ken het publiek binnenhalen met zijn beschrijvende verhalen en archiefbeelden, waardoor je alles krijgt wat je nodig hebt om de context van zijn lange documentaire te begrijpen films. Voordat je aan een nieuwe documentaire gaat werken, moet je de cruciale elementen van het maken van een baanbrekend verhaal begrijpen. Deze zes tips van documentairemaker Ken Burns van wereldklasse helpen je om je verhaal op de best mogelijke manier te vertellen:

1. Respecteer het drama van de waarheid . Het drama van de waarheid is de grootste schrik van het proces - je moet rauwe gebeurtenissen uit het echte leven halen en ze tot een verhaal vormen - en hoe ver kun je gaan met kunst voordat je met de waarheid begint te rotzooien? Daar is geen antwoord op. Het is een vraag die je uitspreekt en die je de rest van je leven stelt. Heb ik hier de duim op de weegschaal gelegd? Heb ik iets veranderd? Wat heb ik gedaan in dienst van de cinema die tegelijkertijd de waarheid heeft verraden? De waarheid waar ik naar op zoek ben, houdt soms in dat ik een beslissing moet nemen over een grotere waarheid in plaats van de feiten ervan. We leven in een rationele wereld. Het is daar veilig omdat je niet met dingen te maken hebt - maar wat we willen in het leven is de grotere dingen, de dingen die voortkomen uit ons geloof, die uit onze literatuur komen, die voortkomen uit onze liefdes en onze relaties, en afkomstig zijn van onze kunst.
2. Trouw feit en geloof . Feiten zijn dingen die zijn gebeurd. We weten bijvoorbeeld dat het geen zin zou hebben om een ​​film te maken over de burgeroorlog en de slag om Gettysburg die op een ander tijdstip dan de eerste drie dagen van juli 1863 plaatsvonden. Dat is een feit. Je moet veel graven om andere te vinden, maar je kunt ze vinden. Dan wordt het interpretatie, manipulatie, opname (en de partneruitsluiting ervan) van de verschillende feiten en andere elementen hiervan die erin komen. Als je pratende hoofden hebt die persoonlijke ervaringen vertellen, vragen we van onze veteranen dat we toegang hebben tot hun militaire gegevens . We willen er zeker van zijn dat ze daadwerkelijk op de plaats waren waar ze zeiden dat ze die dag en datum waren. Daarna weten we niet of ze de waarheid vertellen over wat er in dat vuurgevecht is gebeurd, maar we weten een beetje over wie ze zijn en hun karakter. Er is een soort menselijke geloofsdaad die moet plaatsvinden en de kloof moet overbruggen tussen de objectieve waarheid, die voor ons onmogelijk te verkrijgen en toegankelijk is, en het soort feiten dat neerkomt op een grotere waarheid die we misschien kunnen krijgen in de manier waarop we onze kunst benaderen.
3. Eer het collectief, niet de objectieve waarheid . Objectiviteit bestaat niet bij het maken van films. Dit geldt ook voor het maken van documentaires waarbij we ons soms verschuilen achter de mantel van 'de waarheid'. We weten wel dat verhalen vertellen een complex proces is van het geheugen en de selectie ervan. We weten dat de beschrijvingen van mensen van dezelfde gebeurtenis op hetzelfde moment sterk kunnen verschillen. Dus mijn realiteit is waar. Hun realiteit is waar. En dan begin je die dingen een beetje uit te middelen. Het is zo belangrijk om verschillende perspectieven te hebben, want dan besef je dat er geen objectieve waarheid is. Er is hier geen objectiviteit, en dat is oké. Dit is de ervaring van de mens en we zien de dingen vanuit verschillende perspectieven. Als je een reeks menselijke ervaringen kunt aggregeren, heb je de mogelijkheid om dat duidelijker en nauwkeuriger te begrijpen. Als je dat moment begrijpt, dan schep je in ieder geval de voorwaarden voor kunst. Dat is wat je zoekt. De scherpte van het mes is om ervoor te zorgen dat die nieuwe waarheid op geen enkele manier iets essentieels compromitteert voor het onderwerp van je speelfilm.
4. Wees bereid om poëtische licentie te nemen . We moeten een grotere waarheid nastreven die iets betekent. We hebben veel angst als we een lijn beginnen te naderen waarin het een feit is dat te goed is om te controleren - of het verhaal werkt te goed, we willen dat ingewikkelde ding niet weten. We moeten het weten. Je moet een beetje poëtische licentie aangaan, wat de kaart is om uit de gevangenis te komen waarmee je een van deze regels kunt overschrijden, omdat de waarheid die je krijgt groter is dan de individuele waarheid die je in het geval zou kunnen overtreden ervan. Dus dat morele kompas zal uiteindelijk van jou moeten zijn.
5. Omarm manipulatie . Is het maken van documentaires objectief? Niets is objectief. Het andere is: laat cinema mensen iets doen? Kan cinema mensen motiveren, niet alleen prediken tot de bekeerden en mensen die soortgelijke dingen delen ertoe brengen dat te doen? Het is allemaal manipulatie, maar je kunt manipulatie gewoon niet als pejoratief zien. Manipulaties zijn goed. Je manipuleert je kind terwijl je het opvoedt. Je manipuleert het eten dat je voor het avondeten maakt. Manipulatie is leven. Manipulatie levert geld op. Manipulatie zorgt ervoor dat het schieten klaar is. Manipulatie, het belangrijkste, zorgt ervoor dat de bewerking wordt gedaan, en vervolgens zorgt manipulatie ervoor dat het wordt verkocht. Dan ga je verder met je volgende reeksen van manipulatie, volledig manipulatief.
6. Tegenspraak tolereren . Tegenspraak moet je kunnen verdragen. We willen allemaal, volgens de wetten van het vertellen van verhalen, dat het eenvoudig is. Als een goede scène werkt, wil je er niet mee rotzooien. Bij het maken van documentaires geldt echter dat hoe meer we historisch graven, hoe meer we begrijpen hoe ingewikkeld het is, hoe vaak deze dingen die we willen passen in de mooie hokjes die we scènes of afleveringen of momenten of series kunnen noemen, het niet' ik werk. De echte wereld is ingewikkeld. We willen er altijd voor zorgen dat we de bandbreedte hebben om die tegenstelling te kunnen tolereren. Het verzwakt ons filmmaakproces. Het maakt het wat langer. Maar uiteindelijk de vrijheid om je aan te passen, om iets ingewikkelder te maken, om te begrijpen dat alle stille wateren een soort onderstroom hebben - dat elke held gebreken heeft aan lemen voeten. Elke slechterik heeft vermenselijkende aspecten, en dan kom je niet in cartoonachtige dialectiek terecht, waar alles het een of het ander is.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Geeft les in het maken van documentaires

Leert schrijven

Leert de kunst van het optreden

Leraar Fotografie