Filmdocumentairegids: 6 soorten documentaires

Documentaires zijn er in vele formaten en genres. Hierdoor kunnen filmmakers traditionele grenzen verleggen of elementen uit verschillende modi mixen om een ​​unieke en krachtige film te produceren.

Leer van de besten

Ga naar sectie

• Wat zijn documentaire modi?
• 6 soorten documentaires
• Meer weten over filmmaken?
• Meer informatie over de MasterClass van Ken Burns

Wat zijn documentaire modi?

In 1991 stelde de Amerikaanse filmcriticus en theoreticus Bill Nichols voor dat er zes verschillende vormen van documentaire waren - poëtisch, verklarend, reflexief, observerend, performatief en participatief - elk met zijn eigen specifieke kenmerken. Hoewel sommige documentaires een overlap in eigenschappen kunnen hebben, is elke modus een categorie die kan worden teruggebracht tot een paar specifieke elementen.

aantal glazen wijn in een fles

6 soorten documentaires

Niet alle documentaires zijn hetzelfde, en verschillende soorten documentaires vereisen verschillende documentaire technieken van de cameraman. Er zijn zes hoofdtypen documentaire genres.

wat is mijn maantekencalculator

1. Poëtische modus : Een poëtische documentaire schuwt lineaire continuïteit ten gunste van stemming, toon of het naast elkaar plaatsen van beelden. Sinds poëtische documentaires hebben vaak weinig of geen verhalende inhoud , de directeur fotografie wordt vaak gevraagd om zeer gecomponeerde, visueel opvallende beelden vast te leggen die een verhaal kunnen vertellen zonder extra verbale context. Leni Riefenstahl's Olympia (1938) is een voorbeeld van een poëtische documentaire waarin de nadruk ligt op visuals en artistieke stijl om een ​​innerlijke waarheid te onthullen.
2. Verklarende modus : Verklarende documentaires stellen een specifiek standpunt of argument over een onderwerp in en bevatten vaak voice-over in voice of God-stijl. Voor verklarende documentaires , is de cameraman verantwoordelijk voor het verzamelen van beeldmateriaal dat het gesproken argument van de film ondersteunt en versterkt, inclusief stockbeeldmateriaal, archiefmateriaal, b-roll of re-enactments van historische gebeurtenissen. De stofkom (2012) is het historische verslag van filmmaker Ken Burns over de rampzalige droogte tijdens de Grote Depressie. Burns gebruikt foto's en feiten om de oorzaken en gevolgen aan te vullen van een van de ergste droogtes die de Noord-Amerikaanse landbouwgrond teisteren.
3. Participatieve modus : Participerende documentaires worden bepaald door de interactie tussen de documentairemakers en hun onderwerp. Daarom is een cameraman even verantwoordelijk voor het vastleggen van de interviewer als hij de geïnterviewde is. Participerende documentaires, ook wel interactieve documentaires genoemd, presenteren vaak de versie van de waarheid van de filmmaker als de waarheid, waarbij de nadruk ligt op directe betrokkenheid bij onderwerpen en het vastleggen van echte emotionele reacties en interacties. Veel van de vastgelegde interacties ondersteunen het standpunt van de filmmaker of bewijzen de bedoeling van de film. Veel van Michael Moore's documentaires, zoals: Bowlen voor Columbine (2001), zijn participatief, maar combineren ook elementen van observationele en performatieve modi.
4. Observationele modus : Een documentaire stijl die wordt omarmd door de cinema verit é-beweging, observerende documentaires proberen de ultieme waarheid van hun onderwerp te ontdekken door als een vlieg op de muur te fungeren - met andere woorden, het echte leven van het onderwerp observeren zonder te onderbreken. Cinematografen van observatiedocumentaires wordt vaak gevraagd om zo onopvallend mogelijk te zijn om hun onderwerpen in een rauwe, onbewaakte staat vast te leggen. Een voorbeeld van deze documentaire van het type direct cinema is: primair (1960), een film over de voorverkiezingen in Wisconsin tussen John F. Kennedy en Hubert H. Humphrey.
5. Reflexieve modus : Reflexieve documentaires richten zich op de relatie tussen de filmmaker en het publiek . Aangezien het onderwerp vaak het proces van het maken van documentaires zelf is, maakt een cameraman beelden van achter de schermen van het hele filmproductieproces, inclusief montage, interviews en postproductie. De reflexieve documentaire van Dziga Vertov Man met een filmcamera (1929) schreef geschiedenis met zijn acteurloze presentatie van het stedelijke Sovjetleven.
6. Performatieve modus : Performatieve documentaires richten zich op de betrokkenheid van de filmmaker bij hun onderwerp en gebruiken zijn of haar persoonlijke ervaring of relatie met het onderwerp als startpunt voor het verkennen van grotere, subjectieve waarheden over politiek, geschiedenis of groepen mensen. Een cameraman wordt vaak gevraagd om het documentaireproductieproces vast te leggen, evenals intieme beelden die de directe en vaak persoonlijke relatie tussen filmmaker en onderwerp illustreren. Supersize Me (2004) van filmmaker Morgan Spurlock documenteert zijn ervaring met het eten van alleen McDonald's fastfood gedurende 30 dagen, waarbij hij de lichaamsproblemen, gezondheidsproblemen en de daaropvolgende doktersbezoeken beschrijft in een poging om het voedsel dat wordt verkocht aan de beroemde fastfoodketen in twijfel te trekken.

Meer weten over filmmaken?

Word een betere filmmaker met het MasterClass Jaarlidmaatschap. Krijg toegang tot exclusieve videolessen die worden gegeven door filmmeesters, waaronder Ken Burns, David Lynch, Shonda Rhimes, Spike Lee, Jodie Foster, Martin Scorsese en meer.