Neo-Dada Art Movement Guide: 5 invloedrijke neo-dadaïsten

Absurd, collaboratief en avant-garde, neo-dadaïsme zorgde voor een revolutie in de kunstwereld in de jaren 1950 en blijft onze cultuur vandaag beïnvloeden.

Ga naar sectie

• Wat is neo-dadaïsme?
• Een korte geschiedenis van neo-dada-kunst
• 4 Kenmerken van Neo-Dada Art
• 5 invloedrijke neo-dada-artiesten
• Klaar om je artistieke vaardigheden aan te boren?
• Meer informatie over de MasterClass van Jeff Koons

Jeff Koons leert je hoe kleur, schaal, vorm en meer je kunnen helpen je creativiteit te kanaliseren en de kunst te creëren die in jou zit.

Wat is neo-dadaïsme?

Neo-dadaïsme was een avant-garde kunstbeweging die eind jaren vijftig begon. Kunstcriticus Barbara Rose bedacht de term in verwijzing naar de overeenkomsten van de beweging met de dadaïsten van het begin van de twintigste eeuw. In tegenstelling tot de opzettelijke controverse die het dadaïsme definieerde, was het neodadaïsme wat speelser en ironischer. Hoewel beide stromingen de kloof tussen kunst en het echte leven probeerden te dichten, waren de vroegere dadaïsten nadrukkelijker anti-kunst en benadrukten ze de zinloosheid van de kunstwereld in hun werken. De neo-dadaïstische kunstbeweging bevatte uiteenlopende kunstenaars verenigd door hun gelijktijdige viering en bespotting van commercie en populaire cultuur.

Een korte geschiedenis van neo-dada-kunst

De oorspronkelijke Dada-beweging begon in Zürich, Zwitserland, rond het midden van de jaren tien van de vorige eeuw als reactie op de Eerste Wereldoorlog, de burgerlijke cultuur en de opkomst van het nationalisme. Een van de meest invloedrijke dada-kunstenaars was Marcel Duchamp, wiens controversiële kant-en-klare sculptuur Fontein (1917) bevatte een porseleinen urinoir. Decennia later, in de jaren vijftig, bracht een groep Amerikaanse kunstenaars enkele van de dada-principes nieuw leven in, door de dominante abstract-expressionistische trends uit te dagen die kunstenaars als Jackson Pollock en Willem de Kooning hielpen cultiveren. De neo-dadaïsten ontwikkelden nieuwe avant-garde stijlen die de weg vrijmaakten voor pop-art, Fluxus en Nouveau Réalisme.

4 Kenmerken van Neo-Dada Art

Neo-dadaïsme omvat een breed scala aan stijlen en kunstvormen, maar er zijn een paar consistente kenmerken aan de beweging.

hoe schrijf je een goed artikel?

1. Een geest van samenwerking : De Neo-Dada-kunstbeweging was zeer collaboratief en bracht dansers, schilders, muzikanten, fotografen, filmmakers en dichters samen. Deze onbeperkte benadering stelde kunstenaars in staat vrij met elkaar samen te werken, waarbij ze vaak meerdere verschillende kunstvormen samenbrachten voor één stuk.
2. Gebruik van absurdistisch contrast : Neo-dadaïsten gebruikten vaak donkere humor, ironie en onzin om de consumptiecultuur van de moderne wereld en het klimaat van de Koude Oorlog in de Verenigde Staten te bekritiseren.
3. Nadruk op de interpretatie van de kijker : Neo-dadaïsme benadrukte de interpretatie van de kijker boven de bedoeling van de kunstenaar. Deze innovatieve stijl markeerde een verschuiving weg van eerder gehouden ideeën in moderne kunst die logica, rede en betekenis hoog in het vaandel hadden.
4. Experimenteren met materialen : Neo-dadaïsten gebruikten gevonden voorwerpen en onverwachte materialen in hun kunstwerken. Door gebruik te maken van alledaagse voorwerpen en populaire beelden, vervaagde het neo-dadaïsme de scheidslijnen tussen hoge kunst en lage kunst.
   

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leert kunst en creativiteit

Leert schrijven

Leert de kunst van het optreden

Leraar Fotografie

5 invloedrijke neo-dada-artiesten

Denk als een professional

Jeff Koons leert je hoe kleur, schaal, vorm en meer je kunnen helpen je creativiteit te kanaliseren en de kunst te creëren die in jou zit.

Als je geïnteresseerd bent in het neo-dadaïsme, verken dan de werken van deze invloedrijke kunstenaars.

1. Robert Rauschenberg : Robert Rauschenberg was een schilder, beeldhouwer en graficus die gedurende zijn hele carrière artistieke grenzen verlegde. Zijn Witte Schilderijen (1951) waren eenvoudige en tot nadenken stemmende toevoegingen aan het abstracte expressionisme. Gedurende de late jaren vijftig en vroege jaren zestig overschreed Rauschenberg de grenzen van die stijl door alledaagse voorwerpen in zijn kunst te gebruiken, en creëerde hij wat hij Combines noemde, zoals zijn kunstwerken Rijm (1956), waarin een stropdas op een beschilderd doek is verwerkt. Zijn zeefdrukken zoals Met terugwerkende kracht I (1963) gebruikte foto's en afbeeldingen van de pers.
2. Jasper Johns : Na in het leger te hebben gediend, raakte Jasper Johns bevriend met Robert Rauschenberg, avant-gardecomponist John Cage en choreograaf Merce Cunningham. In 1954, op 24-jarige leeftijd, begon Johns te werken aan een hete wasschilderij genaamd Vlag , met een reproductie van de Amerikaanse vlag, die hij uiteindelijk verkocht aan het Museum of Modern Art. Rauschenberg dook dieper in het opnieuw bedenken van alledaagse voorwerpen met schilderijen als Doelwit met vier gezichten (1955) en Kaart (1961). Zijn Geschilderd Brons (1960) was een sculptuur van lege bierblikjes. De innovatieve kunstwerken van Johns moedigden de kijkers aan om hun concept van kunst te heroverwegen en vormden het toneel voor nieuwe bewegingen zoals popart en minimalisme.
3. Merce Cunningham : Merce Cunningham, een baanbrekende Neo-Dada-choreograaf, stond meer dan 50 jaar aan de top van de Amerikaanse danswereld. Toen hij begin twintig was, studeerde Cunningham aan de Martha Graham Dance Company. In 1953 waagde hij het alleen en richtte hij de Merce Cunningham Dance Company op. In de jaren vijftig en zestig werkte Cunningham samen met andere gerenommeerde artiesten zoals componist John Cage, Robert Rauschenberg, Andy Warhol en Roy Lichtenstein. Hij ontwikkelde een choreografiestijl die werd beïnvloed door ideeën over toeval en geluk, zoals blijkt uit: Zestien dansen voor solist en gezelschap van drie (1951) en Suite bij toeval (1953).
4. John Cage : John Cage, een van de meest originele componisten van de twintigste eeuw, verkende geluid met zijn gebruik van onconventionele instrumenten en multimedia-elementen. Hij werkte vaak samen met andere neo-dadaïsten, waaronder zijn creatieve en romantische partner Merce Cunningham. Samenstelling van de kooi 4′33 (1952) hield in dat zijn muzikanten en uitvoerders stil bleven gedurende de duur van het stuk - vier volle minuten en 33 seconden. Zijn tot nadenken stemmende benadering van muziek beïnvloedde de kunstwereld in de jaren vijftig en de daaropvolgende decennia.
5. Allan Kaprow : Allan Kaprow, een pionier op het gebied van performancekunst, was meer geïnteresseerd in het proces van het maken van kunst dan in het kunstwerk zelf. Kaprow, geboren in 1927 in Atlantic City, verhuisde in zijn late tienerjaren naar New York City om kunst en schilderkunst te studeren. Na het volgen van een les van John Cage, stapte Kaprow af van traditionele vormen en concentreerde hij zich in plaats daarvan op filosofieën over het proces van het maken van kunst, en ontwikkelde uiteindelijk het idee van Happenings, een soort performancekunst die de grenzen tussen uitvoerder en toeschouwer vervaagde. Hij werkte ook met de assemblage van alledaagse materialen in een unieke context, zoals bij Woorden (1962), met twee kamers vol platen en geschreven posters. Hij moedigde het publiek aan om interactie aan te gaan met en toe te voegen aan de installatie.

Klaar om je artistieke vaardigheden aan te boren?

Pak de MasterClass Jaarlidmaatschap en peil de diepten van je creativiteit met de hulp van Jeff Koons, de productieve (en betaalbare) moderne kunstenaar die bekend staat om zijn snoepkleurige ballondierensculpturen. De exclusieve videolessen van Jeff leren je om je persoonlijke iconografie te lokaliseren, kleur en schaal te gebruiken, de schoonheid van alledaagse voorwerpen te ontdekken en nog veel meer.