Van Uranus tot Eris: Inside Key Solar System-ontdekkingen

Eeuwenlang geloofden wetenschappers in een geocentrisch systeem - een systeem waarin de aarde het centrum van het universum was. Verschillende grote sprongen in wetenschappelijke ontdekking bouwden echter op elkaar voort om ons moderne begrip van ons zonnestelsel te ontwikkelen.

Ga naar sectie

• Een korte chronologie van de ontdekking van het zonnestelsel
• Kom meer te weten
• Meer informatie over de MasterClass van Neil deGrasse Tyson

De bekende astrofysicus Neil deGrasse Tyson leert je objectieve waarheden te vinden en deelt zijn tools om te communiceren wat je ontdekt.

Een korte chronologie van de ontdekking van het zonnestelsel

Wetenschappers en astronomen hebben eeuwenlang rigoureus wetenschappelijk onderzoek en analyses uitgevoerd om ons zonnestelsel te begrijpen. Hier zijn enkele van de belangrijke ontdekkingen die hebben bijgedragen aan de kennis van ons moderne zonnestelsel:

hoe schrijf je een goed fictieverhaal?

• Rond 400 vGT - Griekse astronomen identificeerden vijf planeten . Al in het oude Griekenland hebben astronomen hemellichamen waargenomen die, in tegenstelling tot de sterren, langs de nachtelijke hemel bewegen. De oude Grieken noemden deze objecten planeten, wat zwervers betekent. Ze waren in staat om vijf planeten met het blote oog te identificeren: Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus.
• 1543—Copernicus stelt het heliocentrische model voor . De Griekse astronoom Aristarchus van Samos was de eerste die suggereerde dat de aarde om de zon draait. Eeuwen later valideerde een astronoom genaamd Nicolaus Copernicus zijn theorie en stelde voor dat de zon een vast punt was waar de aarde en andere planeten omheen draaiden. Terwijl Copernicus postuleerde dat deze banen perfecte cirkels waren, theoretiseerde een wetenschapper genaamd Johannes Kepler een paar decennia later dat de banen elliptisch waren in plaats van cirkelvormig. Het heliocentrische model (dat planeten om de zon draaien) werd in deze periode fel bediscussieerd. Galileo Galilei werd op beroemde wijze berecht en veroordeeld tot huisarrest vanwege zijn pleidooi voor heliocentrisme.
• 1669 - Newton theoretiseert de wetten van de zwaartekracht . Tot het midden van de 16e eeuw hadden astronomen moeite om te bepalen waarom de planeten om de zon draaien of de regels die ze daarbij volgden. In 1669 ontdekte Sir Isaac Newton de wiskundige vergelijking die precies in kaart kon brengen hoe de planeten bewogen.
• 1781 - Herschel ontdekt Uranus . In 1781 ontdekte een astronoom genaamd William Herschel door een telescoop wat hij dacht dat een nieuwe komeet was. Maar na het observeren van de baan van de komeet, ontdekte Herschel dat het een nieuwe planeet was, die later Uranus werd genoemd. Dit was de eerste planeet die sinds de oudheid in ons zonnestelsel werd ontdekt, zoals elke andere planeet met het blote oog was waarneembaar.
• 1801 -Piazzi ontdekt de asteroïdengordel . Astronoom Giuseppe Piazzi ontdekte een object tussen Mars en Jupiter dat hij aankondigde als een nieuwe planeet genaamd Ceres. Bij nader onderzoek ontdekten astronomen echter duizenden andere kleine objecten van vergelijkbare grootte in de buurt van Ceres, wat leidde tot de classificatie van een asteroïdengordel tussen de binnenplaneten en buitenplaneten.
• 1846 - Galle ontdekt Neptunus . De ontdekking van Neptunus, de laatst bekende planeet in ons zonnestelsel, was een historisch moment dat voortbouwde op veel van de eerdere bevindingen van de astronomiegemeenschap. Na de ontdekking van Uranus door William Herschel, bracht een wetenschapper genaamd Alexis Bouvard het pad van Uranus in kaart en ontdekte dat er iets niet helemaal klopte - zijn baan voldeed niet aan de zwaartekrachtwetten van Newton. In plaats van de wetten van Newton weg te gooien, postuleerde hij dat er iets in de ruimte was dat de baan van Uranus verstoort. Twee astronomen, John Couch Adams en Urbain Le Verrier, begonnen getallen te kraken en publiceerden bevindingen met wat volgens hen de exacte locatie was van het storende hemellichaam. Een astronoom van een observatorium, Johann Gottfried Galle, keek omhoog naar de nachtelijke hemel door hun grote telescoop - en was de eerste persoon die de nieuwe planeet Neptunus zag, waardoor het totale aantal planeten in ons zonnestelsel op acht kwam.
  
• 1930 - Tombaugh ontdekt Pluto . Astronoom Percival Lowell merkte kleine inconsistenties op in de banen van Uranus en Neptunus, en veronderstelde dat er een andere planeet was (die hij planeet X noemde). Dit leidde in 1930 tot de ontdekking van Pluto door astronoom Clyde Tombaugh. Pluto werd later in 2006 door de Internationale Astronomische Unie (IAU) geclassificeerd als een dwergplaneet en niet als een echte planeet in het zonnestelsel.
• 1971 - Zwarte gaten bevestigd . In de jaren zestig begonnen astronomen met een nieuwe vorm van onderzoek, röntgenastronomie genaamd. Onderzoekers zouden raketten en satellieten die zijn uitgerust met röntgentechnologie buiten de atmosfeer van de aarde sturen om röntgenbronnen in het nabijgelegen universum te detecteren. Onderzoekers ontdekten verschillende extreem heldere röntgenbronnen die geen optisch licht afgaven; in 1971 identificeerden ze het eerste zwarte gat en bevestigden ze hun bestaan.
• 1992—Jewitt en Luu ontdekken de Kuipergordel . In het begin van de jaren negentig deden astronomen David C. Jewitt en Jane Luu een nieuwe studie waarbij ze objecten buiten Neptunus observeerden toen ze een grote populatie van verre objecten ontdekten (vergelijkbaar met de asteroïdengordel). Ze noemden dit veld van ijzige asteroïden de Kuipergordel.
• 2002 - Eris ontdekking . In 2002 ontdekte een groep wetenschappers onder leiding van Mike Brown een groot object in een baan om de zon langs een elliptisch pad dat voor het grootste deel veel verder reikte dan Neptunus of Pluto. Nader onderzoek wees uit dat het object iets massiever was dan Pluto, dat iets meer volume heeft. Het grote object werd officieel geclassificeerd als een dwergplaneet en kreeg uiteindelijk de naam Eris.
  
• 2008 - Waterontdekking op de maan . Tijdens een maanexpeditie heeft het Indiase ruimtevaartuig Chandrayaan-1 een sonde ingezet die de Shackleton-krater van de maan insloeg en onder het oppervlak puin vrijgaf. Het onderzoeksteam analyseerde het puin en ontdekte het eerste directe bewijs van water in de koude, beschaduwde polen van het maanoppervlak.
• 2011 - Mogelijkheid van water op Mars . In 2011 observeerden NASA-wetenschappers wat leek op water dat donkere paden maakte langs bepaalde heuvels tijdens de warmere maanden van Mars, wat suggereert dat andere planeten in ons zonnestelsel mogelijk water hebben.
• 2020 - Waterontdekking op het zonovergoten oppervlak van de maan . In 2020 ontdekten NASA-onderzoekers dat maanwater veel overvloediger was dan eerder werd gedacht. Terwijl eerdere onderzoekers alleen bewijs van water in de koude, schaduwrijke kraters van de maan vonden, vond NASA zelfs in zonnige gebieden bewijs van water, wat suggereert dat water zich over een groot deel van het oppervlak van de maan kan verspreiden.

Neil de Grasse Tyson

Leert wetenschappelijk denken en communiceren

Kom meer te weten

Pak de MasterClass Jaarlidmaatschap voor exclusieve toegang tot videolessen die worden gegeven door wetenschappelijke beroemdheden, waaronder Chris Hadfield, Neil deGrasse Tyson, Jane Goodall en meer.

wat kan ik gebruiken in plaats van garam masala?