Meer informatie over recessies: oorzaken, gevolgen en hoe Amerika de grote recessie van 2008 overwon

De Grote Recessie van 2008 had veel mensen die zich afvroegen wat een recessie was - en waarom het in de eerste plaats gebeurde. De geschiedenis biedt onschatbare lessen aan economen die economische neergang en opleving bestuderen, maar het is ook belangrijk voor de gemiddelde burger om te begrijpen hoe consumentengedrag van invloed kan zijn op markten, vooral die welke eindigen in een aanzienlijke daling.

Ga naar sectie

• Wat is een recessie?
• Wat is het verschil tussen een recessie en een depressie?
• Wat veroorzaakt een recessie?
• Wat zijn de indicatoren van een recessie?
• De opbrengstcurve als indicator van recessie Rec
• Hoe dragen banken bij aan recessie?
• Hoe werken banken?
• Wat is een bankrun?
• Wat zijn activabubbels?
• Hoe repareer je een recessie?
• Wat is de nul-ondergrens?
• De economische neergang en de grote recessie van 2008
• Hoe begon de Grote Recessie van 2008?
• Hoe werd de Grote Recessie van 2008 opgelost?
• Meer weten over economie?
• Meer informatie over de MasterClass van Paul Krugman

Nobelprijswinnende econoom Paul Krugman leert je de economische theorieën die de drijvende kracht zijn achter de geschiedenis en het beleid en die de wereld om je heen helpen verklaren.

Wat is een recessie?

Een recessie is een vertraging of krimp van de economie gedurende een conjunctuurcyclus. De periode en wat precies duidt op een economische recessie zijn niet strak gedefinieerd. Sommige landen en economen definiëren een recessie als een krimp over twee opeenvolgende kwartalen, sommige definiëren het als zes maanden, en sommige definiëren de tijdsperiode helemaal niet, en nemen een completer en genuanceerder beeld van verschillende datapunten om een ​​recessie aan te geven.

Wat is het verschil tussen een recessie en een depressie?

Het verschil tussen een recessie en een depressie komt grotendeels neer op de ernst. Hoewel er geen vaste definitie is, kan een depressie worden gezien als een langdurige recessie die buitengewoon lang aanhoudt - jaren in plaats van maanden of kwartalen. De Grote Depressie bijvoorbeeld duurde van 1929 tot het begin van de Tweede Wereldoorlog. Ter vergelijking: de zogenaamde Grote Recessie van 2007-2009 duurde 18 maanden.

Wat veroorzaakt een recessie?

Sommige recessies zijn terug te voeren op een duidelijk omschreven oorzaak. Zo begon de recessie van 1973-1975 als gevolg van de oliecrisis van 1973. De meeste recessies worden echter veroorzaakt door een complexe combinatie van factoren, waaronder hoge rentetarieven, laag consumentenvertrouwen en stagnerende lonen of een lager reëel inkomen op de arbeidsmarkt. Andere voorbeelden van recessieoorzaken zijn bankruns en zeepbellen in activa (zie hieronder voor een uitleg van deze termen).

Wat zijn de indicatoren van een recessie?

Economen bepalen of een economie zich in een recessie bevindt door naar verschillende statistieken en trends te kijken. Factoren die wijzen op een recessie zijn onder meer:

• Stijgende werkloosheid
• Stijgingen in faillissementen, wanbetalingen of gedwongen verkopen
• Dalende rentetarieven
• Lagere consumentenbestedingen en consumentenvertrouwen
• Dalende activaprijzen, inclusief de kosten van huizen en dalingen op de aandelenmarkt

Al deze factoren kunnen leiden tot een algehele verlaging van het Bruto Binnenlands Product (BBP). De Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk definiëren een recessie als twee of meer opeenvolgende kwartalen van negatieve reële bbp-groei.

In de Verenigde Staten volgt het National Bureau of Economic Research (NBER) meerdere economische indicatoren, waaronder de hierboven genoemde, om te bepalen of de Amerikaanse economie zich in een recessie bevindt. Zo kondigde de NBER begin jaren negentig een recessie aan, hoewel het BBP in drie niet-opeenvolgende kwartalen inconsequent kromp.

Paul Krugman

Leraar Economie en Maatschappij

Paul Krugman gebruikt babysitten als voorbeeld om te illustreren wat er met de economie gebeurt tijdens een recessie.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leraar Economie en Maatschappij

Leert een modemerk bouwen Fashion

Leert onderzoeksjournalistiek

Geeft les in modeontwerp

De opbrengstcurve als indicator van recessie Rec

Denk als een professional

Nobelprijswinnende econoom Paul Krugman leert je de economische theorieën die de drijvende kracht zijn achter de geschiedenis en het beleid en die de wereld om je heen helpen verklaren.

wat heb ik nodig om een ​​kledinglijn te starten?

De rentecurve is een andere indicator van recessies en een indicator die de NBER gebruikt om een ​​recessie te voorspellen of aan te kondigen.

Een rentecurve is een lijn op een grafiek die de rentetarieven volgt van obligaties die gelijk zijn in krediet, maar verschillende tijdstippen hebben waarop ze vervallen. Een gemeenschappelijke rendementscurve kijkt naar Amerikaanse staatsschulden op driemaands-, tweejaars-, vijfjaars-, tienjaars- en 30-jaarsbenchmarks.

Er zijn drie verschillende typen of vormen van een rentecurve die verschillende stadia van economische expansie en krimp aangeven:

hoe schrijf je een tv-behandeling?

1. normaal . Een normale rentecurve betekent dat obligaties met een langere looptijd een hoger rendement hebben dan obligaties met een korte looptijd. Dit is verwacht gedrag en duidt in het algemeen op een gezonde economie en een positieve economische groei.
2. Vlak . Een vlakke rentecurve betekent dat langerlopende obligaties rendementen beginnen te krijgen die ongeveer gelijk zijn aan die voor kortetermijnrendementen. Dit betekent dat de economie zich in een overgangsfase bevindt of een recessie nadert, aangezien beleggers de rente op langerlopende obligaties vastzetten voordat ze verder dalen.
3. omgekeerd . Een omgekeerde rentecurve is er een waarbij obligaties met een langere looptijd een lager rendement hebben dan obligaties met een korte looptijd. Dit is een indicator van een recessie, omdat het suggereert dat de rente daalt of zal blijven dalen.

Hoe dragen banken bij aan recessie?

Consumentenvertrouwen is essentieel om banken en hun processen in evenwicht te houden. Nadat de aandelenmarkt van Wall Street in 1929 crashte, verspreidde de paniek zich en begonnen consumenten geld van de banken te halen, waardoor de situatie verder verslechterde (waarvan we nu weten dat dit resulteerde in de Grote Depressie).

Hoe werken banken?

Banken nemen deposito's van hun klanten aan en lenen die deposito's uit aan kredietnemers. De banken beloven spaarders dat ze hun geld terug kunnen krijgen wanneer ze maar willen, en beloven tegelijkertijd kredietnemers dat ze hun lening slechts langzaam en volgens een vast schema hoeven terug te betalen. Dit systeem geeft zowel deposanten als kredietnemers het gevoel van zekerheid dat ze nodig hebben om hun leven te plannen. Maar om dit te bereiken moet de bank een heel specifiek type risico absorberen en beheren: het risico van een run.

Wat is een bankrun?

Keuze van de redactie

Als alle deposanten van een bank zouden besluiten hun geld op dezelfde dag op te nemen, zou de bank niet alle of zelfs de meeste verzoeken kunnen honoreren. Normaal gesproken zou dit natuurlijk zeer onwaarschijnlijk zijn. Het kan echter het gevolg zijn van een self-fulfilling prophecy die bekend staat als een bankrun.

Stel dat spaarders, terecht of onterecht, bang worden dat de bank slechte leningen heeft verstrekt en binnenkort niet genoeg geld zal hebben om haar deposito's te betalen. De spaarders haasten zich om hun spaargeld op te nemen voordat de bank geen geld meer heeft. Andere deposanten zien dit gebeuren en haasten zich om zich bij de eerste golf van deposanten aan te sluiten. Binnenkort vraagt ​​elke deposant zijn geld terug en kan de bank niet alle opnames honoreren. Als er bij de ene bank een bankrun plaatsvindt, kan dat klanten bij een andere bank afschrikken, waardoor ook daar een bankrun ontstaat. Dit kan al snel leiden tot een cascade van bankfaillissementen.

Tijdens de Grote Depressie deden zich golven van bankfaillissementen voor. Na de depressie richtte de regering de FDIC op om deposito's te verzekeren en verplichtte ze banken zich aan strikte veiligheidsrichtlijnen te houden. Langzaam kwamen er echter nieuwe financiële instellingen die officieel geen banken waren, maar toch hun geld verdienden door bankachtige risico's te nemen. Deze instellingen creëerden een schaduwbanksysteem en in 2008 behandelden ze bijna tien keer meer geld dan het reguliere banksysteem.

Wat zijn activabubbels?

Bankruns worden vaak geassocieerd met zeepbellen in activa.

De fundamentele waarde van een actief is het rendement (of de winst) dat een belegger denkt te ontvangen als hij of zij een actief zou kopen en het op een later tijdstip zou verkopen. Voor onroerend goed is de fundamentele waarde gebaseerd op de huur die het onroerend goed gedurende zijn levensduur zal verdienen. Voor aandelen is de fundamentele waarde gebaseerd op de winst die het bedrijf zal behalen. Er doen zich zeepbellen voor in activa wanneer beleggers bereid zijn veel meer te betalen dan een redelijke schatting van de fundamentele waarde, in de hoop dat ze het actief later voor nog meer geld aan andere beleggers kunnen verkopen.

Na een tijdje vertraagt ​​de stroom van nieuwe investeerders in deze activa. Naarmate het moeilijker wordt om nieuwe investeerders te vinden, raken oude investeerders in paniek en verkopen ze hun activa in één keer. Dit wordt soms een Wile E. Coyote-moment genoemd, naar het beroemde stripfiguur dat van een klif zou rennen maar pas begon te vallen toen hij merkte dat de grond niet langer onder hem was. Op dezelfde manier blijft de prijs van een actief in een zeepbel boven zijn fundamentele waarde stijgen totdat beleggers merken dat ze geen nieuwe investeerders meer hebben aan wie ze kunnen verkopen.

Hoe repareer je een recessie?

In de meeste gevallen kunnen overheden neergang verzachten en omkeren door meer geld bij te drukken en het vervolgens effectief uit te lenen tegen lage rentetarieven. Deze lagere rente maakt het voor huishoudens en bedrijven gemakkelijker om geld te lenen bij banken. Op hun beurt kunnen de banken met extra leningen meer geld in de economie injecteren, waardoor deze kan herstellen van de recessie.

Wat is de nul-ondergrens?

De bovenstaande strategieën voor het bestrijden van recessies hebben te maken met een belangrijke beperking: de nul-ondergrens.

• Wanneer de rentetarieven nul naderen, heeft een toename van het aanbod van valuta geen effect. Huishoudens en bedrijven hebben niet langer een verhoogde prikkel om leningen af ​​te sluiten, waardoor het extra geld dat werd bijgedrukt op de bank staat zonder te worden uitgegeven.
• Als de economie tijdens een recessie de nulgrens bereikt, is er sprake van een liquiditeitsval.
• De Federal Reserve (de centrale bank van de Verenigde Staten) zou de economische activiteit willen verhogen om de economie uit de recessie te halen, maar kan dit niet doen omdat haar primaire instrument, liquiditeit (dwz meer geld drukken), niet langer effectief is .

Lees meer over inflatie en het IS-LM-model, dat schetst wanneer een liquiditeitsval optreedt.

De economische neergang en de grote recessie van 2008

In 2008 belandden de Verenigde Staten in de ergste recessie in 75 jaar, en de rest van de wereld volgde al snel. Veel andere economen waren zelfgenoegzaam geworden over de mogelijkheid van niet alleen recessies van tuinrassen, maar ook van het soort grote recessies dat wordt veroorzaakt door bankcrises.

Hoe begon de Grote Recessie van 2008?

De financiële subprime-crisis in 2008 combineerde elementen van een activazeepbel met een bankrun. Het schaduwbanksysteem nam leningen aan van subprime-leners en combineerde vervolgens duizenden van die leningen in één enkele pool. Zolang niet alle leners in één keer in gebreke bleven, zou de pool elke maand een voorspelbaar aantal betalingen innen. Toen de huizenzeepbel barstte, gingen echter veel van de subprime-leners ineens in gebreke en stopten de betalingen aan de pools. Zonder dat inkomen zouden schaduwbanken zoals Accredited Home Loans of Freedom Mortgage Company hun verplichtingen niet kunnen nakomen.

Schaduwbanken zorgden voor een groot deel van het krediet van de economie. Toen ze ten onder gingen, werd dat krediet afgesneden. Dit zorgde ervoor dat de uitgaven in de economie daalden, wat leidde tot een daling van de prijzen van niet alleen de huizenmarkt, maar ook van commercieel onroerend goed, auto's en andere activa. Deze prijsdalingen maakten het voor kredietnemers nog moeilijker om leningen te krijgen of terug te betalen, wat leidde tot verdere dalingen van de bestedingen en prijzen.

Economen noemen dit type crisis schulddeflatie, en het is zelfs te groot voor de Fed om te stoppen. Als gevolg van dit sneeuwbaleffect steeg de werkloosheid van 4,5% naar circa 10%. Een werkloosheidspercentage van 10% betekende dat ongeveer 15 miljoen Amerikanen die een baan wilden vinden, geen baan konden vinden. Nu aangeduid als de Grote Recessie, was dit de ergste economische crisis sinds de Grote Depressie. De detailhandelsverkopen en de industriële productie vertraagden, en miljoenen fabrieksarbeiders verloren hun baan, hoewel niet als gevolg van iets dat de arbeiders of hun werkgevers deden.

De crisis van 2008 had een negatieve impact op miljoenen mensen. Het massale banenverlies en mogelijke littekens op hele loopbaantrajecten betekent dat een recessie meer is dan alleen een abstract economisch concept. Recessies eisen een enorme tol van degenen die ze meemaken.

Hoe werd de Grote Recessie van 2008 opgelost?

Toen de Grote Recessie in de Verenigde Staten begon, was Ben Bernanke, de voorzitter van de Federal Reserve, zich ervan bewust dat er maar een zeer kleine kans was dat hij de economie van de Verenigde Staten zou kunnen keren voordat deze in de liquiditeitsval terecht zou komen. Bernanke reageerde door agressief geld te drukken. Economen en andere commentatoren die niet bekend waren met de ervaring van Japan, werden bang dat hij extreme inflatie zou veroorzaken. Het meeste geld zat echter in banken en circuleerde niet in de bredere economie.

wat is het verschil in een viool en een viool?

• Ondanks de enorme toename van de geldhoeveelheid stegen de prijzen slechts licht. De inspanningen van Bernanke hadden de economische ineenstorting helpen vertragen, maar de schok die het financiële systeem ervoer was te groot om volledig te overwinnen. De Verenigde Staten bevonden zich in een liquiditeitsval, wat betekende dat de monetaire beleidsinstrumenten van de Fed nutteloos waren.
• Om dit probleem aan te pakken, voerde president Obama in 2009 een fiscaal beleid uit dat bekend staat als de American Recovery and Reinvestment Act. Dit stimuleringsplan bevatte ongeveer $ 288 miljard aan belastingverlagingen en $ 499 miljard aan uitgaven. Dat plan, gecombineerd met de inspanningen van Bernanke, verhinderde dat de Verenigde Staten de Grote Depressie zouden herhalen. Hoewel het niet sterk genoeg was om de liquiditeitsval volledig te omzeilen, was het in staat om het traject van de economie te veranderen.
• Toen de Grote Recessie voor het eerst begon in 2007, volgde het bijna precies hetzelfde spoor als de Grote Depressie. Maar begin 2010 vlakt de daling af. Het werkloosheidscijfer piekte op 10 procent in oktober 2009 en schommelde rond 9,9 procent tot april 2010, toen het daalde tot 9,6%. Vanaf daar begon het een neerwaartse trend die tot nu toe heeft geduurd tot de zomer van 2018.
• De neergang was moeilijk, maar voor de Verenigde Staten benaderde het niet de diepten die zich tijdens de Grote Depressie voordeden.

Meer weten over economie?

Leren denken als een econoom kost tijd en oefening. Voor Nobelprijswinnaar Paul Krugman is economie geen reeks antwoorden, het is een manier om de wereld te begrijpen. In Paul Krugmans MasterClass over economie en samenleving vertelt hij over de principes die politieke en maatschappelijke vraagstukken bepalen, waaronder toegang tot gezondheidszorg, het belastingdebat, globalisering en politieke polarisatie.

Meer weten over economie? Het MasterClass Jaarlidmaatschap biedt exclusieve videolessen van meestereconomen en strategen, zoals Paul Krugman.