Economie 101: Hoe de wet van Say te begrijpen?

De wet van Say is een algemeen voorschrift van de klassieke economie. De wet is gebaseerd op de geschriften van de negentiende-eeuwse Franse econoom Jean-Baptiste Say, een vroege pleitbezorger van de economische theorieën van de vrije markt. Say werd beïnvloed door Adam Smith, een van de meest invloedrijke neoklassieke economen in de geschiedenis van het economisch denken.

Ga naar sectie

• Wat is de wet van Say?
• De 3 implicaties van de wet van Say
• Critici van de wet van Say: hoe interpreteerde Thomas Malthus de wet van Say?
• Critici van de wet van Say: hoe interpreteerde Keynes de wet van Say?
• Hoe kijken economen tegenwoordig tegen de wet van Say aan?
• Meer weten over economie en ondernemen?
• Meer informatie over de MasterClass van Paul Krugman

Nobelprijswinnende econoom Paul Krugman leert je de economische theorieën die de drijvende kracht zijn achter de geschiedenis en het beleid en die de wereld om je heen helpen verklaren.

Wat is de wet van Say?

De meest beknopte uitdrukking van Say's Law - ook wel Say's Law of Markets genoemd - komt uit de Engelse vertaling van zijn bekendste werk, de 1803 Verdrag van de politieke economie ( Een verhandeling over politieke economie ):

Inherent aan het aanbod is de middelen voor eigen consumptie.

Economische historici interpreteren dit in de betekenis dat het totale aanbod - de totale productie van goederen en diensten in een nationale economie - zijn eigen totale vraag creëert - de totale vraag naar goederen en diensten in een nationale economie. Met andere woorden, het totale aanbod van goederen en diensten en de totale vraag naar goederen en diensten zullen altijd gelijk zijn.

Inherent aan deze theorie is dat een vrijemarkteconomie neigt naar volledige werkgelegenheid zonder tussenkomst van de overheid.

Say werkte het idee elders in zijn verhandeling nader uit:

hoeveel kopjes zitten er in een halve liter water?

• Een product is niet eerder gemaakt of het biedt vanaf dat moment een markt voor andere producten in de volle omvang van zijn eigen waarde.
• Aangezien ieder van ons alleen de producties van anderen kan kopen met zijn eigen producties - aangezien de waarde die we kunnen kopen gelijk is aan de waarde die we kunnen produceren - hoe meer mensen kunnen produceren, hoe meer ze zullen kopen.

De 3 implicaties van de wet van Say

1. Er kan geen algemene overvloed aan aanbod zijn - een nationale economie zal niet lang in een staat van overproductie verkeren omdat de creatie van goederen en diensten rijkdom genereert bij de producenten, die die rijkdom dan zullen gebruiken om andere goederen en diensten te consumeren.
2. Alleen de productie van goederen creëert welvaart en economische activiteit. De consumptie van goederen vernietigt rijkdom.
3. Als er een overvloed is aan het ene product, is er een onvervulde vraag naar een ander.

Critici van de wet van Say: hoe interpreteerde Thomas Malthus de wet van Say?

Afgezien van de verkeerde interpretatie, begonnen klassieke economen de geldigheid van de wet van Say al snel na zijn formulering in twijfel te trekken. De Britse econoom Thomas Malthus zette in zijn boek vraagtekens bij de aannames van de wet van Say Principes van politieke economie (1820)

Malthus voerde aan dat een deel van de rijkdom die door de productie wordt gegenereerd, naar besparingen kan gaan, in plaats van dat alle productie tot consumptie leidt.

Malthus ging dieper en zei dat het totale aanbod niet noodzakelijkerwijs een gelijke hoeveelheid totale vraag creëert - besparingen kunnen leiden tot onderconsumptie en dat een resulterend algemeen overschot mogelijk is in een nationale economie.

De Britse politiek econoom David Ricardo was het niet eens met Malthus en verdedigde de wet van Say. De schoenmaker die zijn schoenen ruilt voor brood heeft een effectieve vraag naar brood, schreef Riccardo.

Critici van de wet van Say: hoe interpreteerde Keynes de wet van Say?

De belangrijkste criticus van de wet van Say was de Britse econoom John Maynard Keynes, de auteur van belangrijke macro-economische theorieën die gezamenlijk bekend zijn geworden als de keynesiaanse economie.

Keynes wees op recessies als bewijs dat de wet van Say niet van toepassing was op nationale economieën. Hij voerde aan dat het de totale vraag was die de economische output beïnvloedde, en niet andersom, en dat een dergelijke vraag niet altijd gelijk was aan de productiecapaciteit van een nationale economie.

Volgens Keynes kan de totale vraag eerder worden beïnvloed door andere factoren. Als gevolg hiervan, zei Keynes, is het mogelijk voor een nationale economie om een ​​overvloed aan aanbod te ervaren, wat leidt tot werkloosheid, hogere rentetarieven en inflatie.

Aanhangers van de theorieën van Keynes wezen later op de Grote Depressie als bewijs dat Keynes gelijk had over de wet van Say.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leraar Economie en Maatschappij

Leert een modemerk bouwen Fashion

Leert onderzoeksjournalistiek

Geeft les in modeontwerp

Hoe kijken economen tegenwoordig tegen de wet van Say aan?

Denk als een professional

Nobelprijswinnende econoom Paul Krugman leert je de economische theorieën die de drijvende kracht zijn achter de geschiedenis en het beleid en die de wereld om je heen helpen verklaren.

Het regelmatig optreden van economische neergang als onderdeel van een conjunctuurcyclus van hausse en busts ondermijnt Say's uitspraak: dergelijke neergang gaat gepaard met een algemene overvloed aan aanbod naarmate de totale vraag daalt. De opkomst van het monetaire beleid ondermijnt ook de wet van Say. Een overheid kan de geldhoeveelheid tijdens een economische neergang vergroten om de totale vraag te vergroten, maar dat doet niets om het totale aanbod te vergroten, in strijd met de wet van Say.
Keynesiaanse econoom Paul Krugman sluit zich aan bij anderen die beweren dat het totale aanbod geen totale vraag creëert, maar eerder het tegenovergestelde: een daling van de totale vraag kan het totale aanbod en de capaciteit om een ​​dergelijk aanbod op de lange termijn te genereren vernietigen.

Een paar economen geloven nog steeds dat de wet van Say van toepassing is. De zogenaamde Oostenrijkse school voor economie houdt vast aan Says overtuiging dat de economie neigt naar een volledig werkgelegenheidsevenwicht en wijt recessies niet aan economische krachten, maar eerder aan overheidsingrijpen in de particuliere economie.

Economen aan de aanbodzijde , volg op dezelfde manier de wet van Say door te stellen dat het verhogen van de totale aanbodproductie - via overheidsuitgaven zoals belastingverlagingen of subsidies - de eigen vraagvraag zal doen toenemen. Maar dergelijk beleid heeft over het algemeen niet volgehouden aan voorspellingen in toepassingen in de echte wereld.

Meer weten over economie en ondernemen?

Leren denken als een econoom kost tijd en oefening. Voor Nobelprijswinnaar Paul Krugman is economie geen reeks antwoorden, het is een manier om de wereld te begrijpen. In Paul Krugmans MasterClass over economie en samenleving vertelt hij over de principes die politieke en maatschappelijke vraagstukken bepalen, waaronder toegang tot gezondheidszorg, het belastingdebat, globalisering en politieke polarisatie.

Meer weten over economie? Het MasterClass Jaarlidmaatschap biedt exclusieve videolessen van meestereconomen en strategen, zoals Paul Krugman.