Wat is het Kuleshov-effect? Leer het belang van videobewerking

Toen filmmakers eind 1800 en begin 1900 voor het eerst begonnen met het maken van films, was filmmontage een strikt utilitair onderdeel van het proces. De introductie van het Kuleshov-effect veranderde filmmontage in een gerespecteerde kunstvorm met eindeloze mogelijkheden voor creativiteit.

Ga naar sectie

• Wat is het Kuleshov-effect?
• De oorsprong van het Kuleshov-effect
• Alfred Hitchcock en het Kuleshov-effect
• Hoe het Kuleshov-effect in film te gebruiken?
• Waarom het Kuleshov-effect er nog steeds toe doet
• Meer informatie over de MasterClass van David Lynch

David Lynch leert zijn onconventionele proces voor het vertalen van visionaire ideeën naar film en andere kunstvormen.

Wat is het Kuleshov-effect?

Het Kuleshov-effect was een filmexperiment uitgevoerd door de Sovjet-filmmaker Lev Kuleshov. Het onderzocht hoe het publiek betekenis toekent aan en begrepen schoten, afhankelijk van de volgorde waarin ze werden verzameld. Het experiment gaf aan regisseurs en filmeditors een signaal dat de lengte, beweging, cuts en juxtapositie van de opnames filmtechnieken zijn die het publiek emotioneel kunnen beïnvloeden.

De oorsprong van het Kuleshov-effect

Lev Kuleshov was een Russische filmmaker die tijdens de Russische Revolutie van 1917 als cameraman werkte. Na de revolutie richtte hij de Kuleshov Workshop op, een tak van de Moscow Film School die studenten aantrok die geïnteresseerd waren in het verleggen van grenzen en het experimenteren met creatieve montagetechnieken.

Terwijl hij lesgaf aan de filmschool van Moskou, voerde Kuleshov een experiment uit om te demonstreren hoe de interpretatie van een kijker van de gezichtsuitdrukking van een personage kan worden beïnvloed door nevenschikking met een tweede afbeelding. Hij monteerde een close-up van een uitdrukkingsloze man, de tsaristische stomme filmacteur Ivan Mosjoukine, samen met drie afwisselende eindbeelden: een dood kind in een kist, een kom soep en een vrouw liggend op een divan. Vervolgens toonde Kuleshov de drie miniatuurfilms aan drie verschillende doelgroepen en vroeg de kijkers om te interpreteren wat de man dacht.

Het publiek dat het beeld van het dode kind zag, geloofde dat de uitdrukking van de man op droefheid wees. Toen ze gevolgd werden door een bord soep, interpreteerden ze de uitdrukking van de man als honger. En in combinatie met het beeld van de liggende vrouw, nam het publiek aan dat de man lust ervoer.

In werkelijkheid was de uitdrukking van de man in alle drie de miniatuurfilms identiek, maar hoe het publiek die uitdrukking interpreteerde - als verdriet, honger of lust - hing volledig af van het beeld dat volgde. Vanaf dat moment hadden filmmakers de taal om te beschrijven hoe het publiek gezichtsuitdrukkingen interpreteerde op basis van de grotere context van de scène.

Alfred Hitchcock en het Kuleshov-effect

Jaren nadat Kuleshov zijn experiment had gemaakt, paste regisseur Alfred Hitchcock het Kuleshov-effect aan in zijn eigen concept dat hij pure cinema noemde, dat uit drie shots bestond:

1. Close-up shot
2. Point-of-view-opname
3. Reactie schot

Hitchcock's toevoeging van de reactie-opname verduidelijkt verder voor het publiek wat het personage denkt of voelt over wat ze net hebben gezien.

In een interview uit 1964 voor de show Telescoop , Hitchcock deelde zijn inzichten in filmische verhalen vertellen, eindigend met een voorbeeld van pure cinema: beeld een close-up shot van Hitchcock met loensen naast een POV-shot van een vrouw met een baby. Zijn gevoelens voor dit moederpaar zijn dubbelzinnig totdat het reactieschot verschijnt, waardoor zijn uitdrukking verandert in een glimlach. Het publiek concludeert dat hij een aardige en sympathieke man is. Schakel de POV-opname echter uit, zodat Hitchcock in plaats daarvan naar een vrouw in bikini kijkt, en het publiek verschuift om hem als een vieze oude man te zien.

Hoe het Kuleshov-effect in film te gebruiken?

Het Kuleshov-effect informeert de manier waarop moderne filmmakers films maken:

• Pen grote reacties in scripts . Als je een script schrijft, geef je personages dan de kans om op elk belangrijk stuk dialoog te reageren en hun emoties, overtuigingen en wereldbeelden te versterken. Deze reacties zullen van onschatbare waarde zijn in de bewerking.
• Gebruik close-ups voor reactiefoto's . Regisseurs gebruiken close-ups om zich te concentreren op het gezicht van een enkel personage om hun emotionele reactie te benadrukken, wat op zijn beurt het publiek vertelt hoe ze over de actie op het scherm moeten denken.
• Benadruk emoties in postproductie . Het hebben van een overvloed aan sterke close-ups en reactieshots in het blik geeft redacteuren de vrijheid om scènes samen te knippen op een manier die de kijker naar een specifiek gevoel leidt. Lees hier meer over het postproductieproces.

Masterclass

Voorgesteld voor jou

Online lessen gegeven door 's werelds grootste geesten. Breid uw kennis uit in deze categorieën.

Leert creativiteit en film

Leert schrijven

kun je geluksbamboe buiten planten?

Leert de kunst van het optreden

Leraar Fotografie

Waarom het Kuleshov-effect er nog steeds toe doet

Het Kuleshov-experiment was revolutionair voor zijn tijd, als het eerste dat het belang van het naast elkaar plaatsen van schoten aantoonde. Hoewel een cameraman een scène perfect kan belichten en een acteur een onberispelijke uitvoering kan leveren, zonder de juiste juxtapositie van de opnamen, kan de scène nog steeds geen emotie overbrengen.

Tegenwoordig herinnert het Kuleshov-effect filmmakers, met name redacteuren, eraan dat de context waarin het gezicht van een acteur verschijnt, van invloed is op hoe dat gezicht wordt waargenomen. Bewerken is meer dan foto's maken om een ​​verhaal te vertellen; het is het zorgvuldig selecteren van de shots en hoeken die de perceptie van het publiek van het verhaal manipuleren. Iets eenvoudigs als een reactie-opname of een close-up kan een groot verschil maken in hoe een publiek de actie en boodschap van een film waarneemt.

Leer meer over de kunst van filmmontage met David Lynch.